'அமரன்' திரைப்படம். பெரிய ஷொட்டு, சிறிய குட்டு

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

  சிவகார்த்திகேயன், சாய்  பல்லவி அற்புதமாக நடித்து வெளிவந்திருக்கும் ஒரு வெற்றித் திரைப்படம் ‘அமரன்’. பாராட்டுகள்.

     இந்தப் படம்  ஒரு  நிஜ ராணுவ வீரரின் பாராக்கிரமம், கடமை உணர்ச்சி, நாட்டுக்கான தியாகம், என்ற மேலான குணாதிசயங்களைப் பிரதிபலிக்கும் வகையில், சில சினிமா அம்சங்கள் சேர்த்து,  எடுக்கப் பட்டது. அந்த நிஜ மனிதர், இந்திய ராணுவத்தில் பணி புரிந்த மேஜர் முகுந்த் வரதராஜன் என்ற இளம் தமிழர். ஜம்மு காஷ்மீரின் ஸ்ரீநகர் அருகே தீவிரவாதிகளுக்கு எதிரான ராணுவ நடவடிக்கைகளில் தீரத்துடன் ஈடுபட்டவர். அந்தச் சண்டையின் போது தனது 31-வது வயதில் அவர் வீர மரணம் அடைந்தார்.  

 

மேஜர் முகுந்த் வரதராஜன் பிராமண வகுப்பில் பிறந்தவர். அவர் காதலித்துத் திருமணம் செய்து கொண்டவர் ஒரு கிறிஸ்தவப் பெண். அவர்கள் தங்களுக்குள் மகிழ்ச்சியாக இருந்தனர்.

படத்தின் கதாநாயகன், அவன் மனைவி, பற்றித் திரையில் காட்டப்படும் சில குறிப்புகள் தொடர்பாக, படத்தைப் பார்த்தவர்கள் பலர்  ஆதங்கத்துடன் ஒன்றைச் சொல்கிறார்கள்.

 

‘திரை நாயகனான அமரன் ஒரு பிராமணர் என்று போகிற போக்கிலாவது அந்தப் படம் தொட்டுக் காட்டியிருக்க வேண்டும். அது இல்லாமல், அவர் பிராமணர் அல்லாதவர் என்று அழுத்தமாக உணர்த்தும் சில காட்சிகளும் உண்டு’ என்று படம் பார்த்த பலர் சுட்டிக் காட்டுகிறார்கள். 

 

கதாநாயகனின் நிஜ வாழ்வில், அவரது மனைவி ஒரு கிறிஸ்தவர் என்பதைத் திரைப்படம் உண்மையாக வெளிப்படுத்துகிறது. அது சரிதான், அது வரவேற்கத்தக்கது. ஆனால் கதாநாயகனின் ஒரு அடையாளத்தை – அவர் பிராமணர் என்பதை – திரைப்படம் வேண்டுமென்றே மறைத்தது சரியல்ல, நேர்மையல்ல. அதற்குக் காரணம் வியாபார நோக்கம் அல்ல.

திரைப் படத்தில் கதாநாயகனை, அல்லது ஒரு முக்கிய கதா பாத்திரத்தை, பிராமணர் என்று காண்பிக்கப் பட்டால் படம் ஓடாது என்று பொய்யான ஒரு வணிகக் காரணம் தமிழ்நாட்டில் எடுபடாது. எதிர்நீச்சல், அரங்கேற்றம், கௌரவம் ஆகிய வெற்றிப் படங்கள் இந்த உண்மையைச் சொல்லும்.

 

அமரனில் கதாநாயகன் ஒரு பிராமணர் என்று  ஓரமாகக் கூட சொல்லவில்லை என்றால், அதற்குச் சிலரது உள்நோக்கம் தான் காரணம். அது என்ன உள் நோக்கம்? சற்று விளக்கினால் தெளிவாகும்.

 

இந்தியாவில் ஒரு ஹிந்துவுக்கு, அவர் எந்த ஜாதியானாலும், தான் பிறந்த ஜாதியின் மீது தனியான ஒட்டுதல் உண்டு. பல நேரங்களில் அவர் தனது மதத்தின் மீதான பற்றைக் காட்டிலும் தனது ஜாதியின் மீது அதிக ஒட்டுதலும் பற்றும் வைத்திருப்பார். அதற்கு சமூகக் காரணங்கள் உண்டு. 

என்ன இருந்தாலும் தமது ஜாதியின் மீது ஒருவர் வைத்திருக்கும் இயற்கையான அபிமானம் அவருக்கு ஒரு emotional bond-ஐயும் தருகிறது. அந்த வகையில் அது நல்லது. சில தமிழக அரசியல் தலைவர்கள், அவர்களுக்கு ஆதரவாக இருக்கும் கலைஞர்கள், விஷயம் வேறு.

 

சில திராவிட அமைப்புகளும் திராவிடக் கட்சிகளும் தமிழ்நாட்டில் ஹிந்து மதத்தை இழித்தோ பழித்தோ பேசினாலும், பொதுவாக ஹிந்துக்கள் அதைப் பெரிதாகப் பொருட்படுத்துவதில்லை. ஆனால் அப்படிப் பேசுவோர் ஒரு குறிப்பிட்ட ஜாதியினரை ஏளனம் செய்து பேசினால் அவர்கள் பிழைப்பில் மண் விழும். உடம்பிலும் ஏதாவது விழும். வீட்டில் சமர்த்தாக சாத்வீகமாக வளரும் பிராமணர்களிடம் இருந்து யாருக்கும் இந்த அபாயம் இல்லை.

 

பிராமணர்களை ஏளனம் செய்து, உதாசீனம் செய்து, அதில் குரூர திருப்தி கொண்டு, பிழைக்கும் அரசியல் சக்திகள் தமிழ்நாட்டில் வேரூன்றி இருக்கின்றன. பிராமணர்கள் எல்லா அரசியல் உதாசீனத்தையும் நினைத்துப் பார்த்து, ஆனால் அதைத் தள்ளிவிட்டு, தங்கள் வழியில் முன்னேறுகிறார்கள். கையில் கல்லையும் தடியையும் எடுத்து அவர்களும் வீதிக்கு வந்து நியாயம் கேட்பவர்களாக இருந்தால், அமரன் கதாநாயகன் சந்தியாவந்தனம் செய்யும் காட்சி  திரையில் சில நொடிகளாவது வந்து போயிருக்கும்.

 

‘பிராமணர்கள் மீது இழிப்பு, பழிப்பு, ஏளனம்,  ஆகியவற்றையே காண்பிக்கும் நமக்கு, மேஜர் முகுந்த் வரதராஜனின் பிராமண ஜாதியை மட்டும் படத்தில் மறைக்கச் செய்வது எளிது, அதற்கு ஒரு சப்பைக் கட்டு கட்டிவிடலாம்’,  என்பது உள் நோக்கத்துடன் அமரனுக்குப் பின்னால் செயல்படுபவர்களின் எண்ணம்.

 

‘ஒரு இந்திய ராணுவ வீரனின் தீரத்தை நன்றாகக் காட்டும் ஒரு படத்தைப் பற்றி, இப்படி ஜாதிக் கோணத்தில் ஒருவர் பேசலாமா’ என்று படத்தின் பின்னால் இருக்கும் உள்  நோக்கம்  கொண்ட சிலர் எதிர்க் கேள்வி கேட்கலாம். சிலருக்கு அந்த உள் நோக்கம் சுயமாக இருக்கலாம். சிலருக்கு ‘கதாநாயகனின் பிராமணப் பின்புலத்தை திரைக்கதையில் மறைப்பது தான், அதிகார பீடத்தில் அமர்ந்திருப்பவர்களை மகிழ்விக்கும். அவர்களின் மகிழ்வால் படமும் பிழைக்கும்’ என்ற எண்ணம் மேலோங்கி இருக்கலாம். எதுவாக இருந்தாலும் இது பிராமணர்களுக்கு விளைவிக்கப் பட்ட ஒரு அநீதி.

 

ஏன் இது அநீதி? ஏனென்றால், ராணுவத்தில் சேர்ந்து, தீவிரவாதிகளை எதிர்த்துச் சண்டையிட்டு, 31 வயதில் நாட்டுக்காக வீர மரணம் அடைந்த ஒருவன் கொண்டாடப் படும்போது, பிரபல்யம் செய்யப் படும்போது, “அந்த மனிதன் எங்கள் ஜாதியைச் சார்ந்தவன்” என்ற ஒரு சாந்தமான நிறைவும் பெருமையும் அந்த ஜாதி மனிதர்களுக்கு – அவர்கள் எந்த ஜாதியாக இருந்தாலும் – கிடைக்கும்.  அதை அபகரிக்க நினைப்பதும், அந்த மனிதர்கள் தங்கள் ஜாதியுடன் கொண்ட emotional bond-ஐ அலட்சியம் செய்வதும், அந்த ஜாதி மக்களுக்கு செய்யப்படும் அவமரியாதை, அநீதி.

 

'புரியவில்லையே' என்று பாசாங்கு செய்பவர்களுக்கு ஒன்றிரண்டு உதாரணம் சொல்லலாம்.

 

காமராஜரை மையமாக வைத்துச் சினிமா எடுத்தால், அவர் இன்ன ஜாதியைச் சார்ந்தவர் என்பதை மறைத்து, அவர் எந்தக் குறிப்பிட்ட ஜாதியிலும் இல்லாதவர் என்று காண்பிப்பது தவறல்லவா? திராவிட சக்திகள், அதுவும் அரசியல் பின்புலம் கொண்ட திராவிட அமைப்புகள், அப்படி நிகழ்வதை நினைத்தும் பார்க்காதே, அனுமதிக்காதே?  

 

நமது ஜனாதிபதி திரவுபதி முர்முவின் அரசியல் பயணத்தை, அவரின் முன்னேற்றத்தை, ஒருவர் சினிமாவாக்க விரும்பினால், திரவுபதி முர்மு பழங்குடியைச் சார்ந்தவர் என்ற உண்மையை மறைப்பது தவறல்லவா – அதுவும் நடக்காதல்லவா?

 

பிராமணர்களைத் திராவிட அரசியல் சக்திகள், அவற்றுக்குத் துணை போகிறவர்கள், ஏளனம் செய்யலாம், கொச்சைப் படுத்தலாம், புறக்கணிக்கவும் செய்யலாம். ஆனால் பிராமணர்களின் அமைதியான முன்னேற்றத்தை யாரும் தடுக்க முடியாது.  இப்போது அந்த ஜாதியினரே மெலிதாக உறுமவும் ஆரம்பிக்கிறார்கள்.

 

* * * * *

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

ஊழலை எதிர்க்கிறேன் என்னும் நடிகர் விஜய்யும் ஊழல் பேர்வழிதான்

  

-- ஆர். வி. ஆர்

 

        நடிகர் விஜய் தோற்றுவித்த அரசியல் கட்சி, தமிழக வெற்றிக் கழகம். சமீபத்தில் தனது கட்சியின் முதல் மாநில மாநாட்டில் பேசும்போது, “ஊழல் மலிந்த அரசியல் கலாசாரமும் நமது எதிரி..... கருத்தியல் பேசி கொள்கை நாடகம் போடும், கரப்ஷன் கபடதாரிகள் தான் இப்ப நம்ம கூடவே இருந்து நம்மளை ஆண்டுகிட்டு இருக்காங்க” என்று அவர் ஊழலைக் கண்டித்தார்.

 

ஊழலைப் பொதுவாகக் கண்டிப்பதோடு விஜய் நிற்கவில்லை. தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை அவர் குறிப்பிடும் ஊழல் அரசியல்வாதிகள் யார், அவர்கள் எந்தக் கட்சி, என்று அவர்களின் பெயரைச் சொல்லாமலே விஜய் அவர் சொல்ல வந்ததைத் தெளிவு படுத்தினார்.  

 

சரி, விஜய் இப்படிப் பேசியதால் அவர் நிஜமாகவே ஊழலுக்கு எதிரானவர், அவருடைய கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தால் அப்போது அரசு நிர்வாகத்தில் ஊழல் பெரிதும் கட்டுப் படுத்தப் படும், அந்த முனைப்பு அவரிடம் தீவிரமாக இருக்கும் என்று அர்த்தமாகுமா? இல்லை, அப்படி அர்த்தமாகாது.

 

விஜய் என்னதான் ஊழல் எதிர்ப்பு பேசினாலும், தமிழகத்தின் ஆட்சி அவர் கைக்கு வந்தால் அவரும் ஊழலுடன் கைகோர்ப்பார். ஊழல் பற்றி சிலதைப் புரிந்துகொண்டால் இது தெளிவாகும்.

 

          உங்களுக்குத் தெரிந்த ஊழலற்ற ஒரு அரசியல் தலைவரை, முதல் அமைச்சராக அல்லது நாட்டின் பிரதமராக இருந்த அல்லது இருக்கும் ஒரு அரசியல் தலைவரை, எண்ணிப் பாருங்கள். உதாரணத்திற்கு, காமராஜரை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அவர் ஒன்பதரை ஆண்டுகள் தமிழகத்தின் முதலமைச்சராக இருந்தவர்.

 

காமராஜர் பணத்திற்காக அல்லது மற்ற பொருளாதாரப் பலன்களுக்காக, அல்லது வேறு சுய லாபத்துக்காக, அரசுப் பதவியை துஷ்பிரயோகம் செய்ததில்லை. தனது சக அமைச்சர்களையும் அந்தக் காரியங்களைச் செய்ய அவர் அனுமதித்ததில்லை – அவர்களும் அப்படியானவர்கள் அல்ல என்பது வேறு விஷயம்.

 

     காமராஜரின் தூய்மையான நிர்வாகத்திற்குக் காரணம் அவரது நேர்மைச் சிந்தனை, ஒழுக்கம் மற்றும் தேசாபிமானம்.  இத்தகைய தனிப்பட்ட குணங்கள் ஒன்றோடொன்று தொடர்பு உடையவை.  இந்தக் குணங்கள்  உள்ளவர்கள்தான் ஊழல் செய்யாமல்,  ஊழலை அனுமதிக்காமல் இருக்க முடியும்.

 

லஞ்சம் வாங்குவது, சட்டத்திற்குப் புறம்பாக  சொத்து சேர்ப்பது, அரசு கஜானாவுக்கு நஷ்டம் ஏற்படுத்துவது, உறவினர்களையும் வேண்டப் பட்டவர்களையும் முறைகேடாக வியாபாரத்தில் கொழிக்க அனுமதிப்பது என்பதெல்லாம் நேர்மைக்கு விரோதானது, ஒழுக்கம் அனுமதிக்காதது, தேசாபிமானமும் பொறுத்துக் கொள்ளாதது.   அந்த வகையில் பிரதமர் மோடியும் கமராஜருக்கு இணையான நற்பெயர் கொண்டவர். 

 

முன்பு பிரதமராக இருந்த காங்கிரஸ் கட்சியின் மன்மோகன் சிங் தனது ஆட்சியில் ஊழலையும் முறைகேடுகளையும்  கண்டு கொள்ளாமல் இருந்தவர் என்ற பெயர் வாங்கியவர். காரணம், அவருக்கு அந்த அளவு ஒழுக்கமும் தேசாபிமானமும் குறைவு. அவரது பாராமுகத்தால் தேசத்திற்கு நஷ்டம் விளைவதைப் பற்றி அவர் கவலைப் படவில்லை. பெரும்பாலும் ஒரு சமர்த்துப் பொம்மையாக நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தால் போதும், நாற்காலியில் அமரும் வாய்ப்புதான் பெரிது, என்றிருந்தவர் அவர்.

 

இப்போது நடிகர் விஜய் விஷயத்திற்கு வாருங்கள்.  இதுவரை அவர் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்ததில்லை.  ஒரு எம். எல். ஏ.  அல்லது எம். பி-யாகவும் இருந்ததில்லை. இப்போதுதான் அரசியலில் நுழைந்திருக்கிறார்.  இருந்தாலும், அவர் ஆட்சிக்கு வந்தால் ஒரு ஊழல்வாதியாக, அல்லது ஊழலைப் பெரிதும் அனுமதிப்பவராக இருப்பார் (இரண்டிற்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை) என்று  நாம் சொல்லமுடியும்.  காரணம் அவரது சொல் செயலில் நேர்மை இல்லை. அவரிடம் ஒழுக்கமும் தேசாபிமானமும் இருப்பதற்கு ஒரு அறிகுறியும் இல்லை – அதற்கு மாறாகத்தான் அவர் தென்படுகிறார்.

 

விஜய் மாதிரி, சுயநலத்துடன் காரண காரியமாக ஆளும் கட்சியை ஊழல் குற்றச் சாட்டுடன் எதிர்க்கும் வேறு சில கட்சிகளும் தமிழகத்தில் உண்டு. ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கு அவர்களுக்கு அதுவும் ஒரு எளிய வழி என்று தோன்றுகிறது. அதுதான் விஷயம்.

ஆள் சரியில்லை என்றால் அவர் பேச்சுக்கு அர்த்தம் இருக்காது.  அப்படிப் புதிதாக வந்திருப்பவர்தானே விஜய்? ஊழலுக்கு எதிராக அவர் என்ன முழங்கினால் என்ன? எத்தனை முறை அவர் தோழா, தோழி, ப்ரோ என்ற ஏமாற்றுப் பிரியங்களுடன் கூட்டத்தினரை அழைத்துப் பேசினால் என்ன?

  

* * * * * 

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

 

 

நான் காளை

    -- ஆர். வி. ஆர்

 

 

என் பேராண்மையில் திமிர் மேனியில் கொழு கழுத்தில் ராஜ திமிலில் கூர் கொம்புகளில் வலு கால்களில் நான் காளை ஜல்லிக்கட்டுக் காளை

அந்நியன் ஒருவன் வலுவாய் எனது திமிலை அணைத்து என்னை ஆள்வது எனக்கவமானம்

என்னை மறித்து என்னைப் பிடிக்க என்மேல் தாவும் பிள்ளைகள் எவரையும் குறியாய் விரட்டி குத்திக் கிழித்து விண்ணில் சேர்க்க நொடிகள் போதும்

எனினும் எவர்க்கும் காயம் செய்யாது மானம் காக்க வீரம் ஒளித்து விலகி ஓடும் என் நற்செயலை யாரறிவாரோ?

                          முதல் பிரசுரம்: ‘பூபாளம்’, அக்டோபர் 2024

 

* * * * *

 

Copyright © R. Veera Raghavan 2024

கட்சி மேடையில் விஜய். நடிப்பைத் தவிர வேறு உண்டா?

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

          நடிகர் விஜய்யின் தமிழக வெற்றிக் கழகம் சமீபத்தில் தனது முதல் மாநில மாநாட்டை விக்கிரவாண்டி அருகே நடத்தியது. 

 

          மாநாட்டு மேடையில் விஜய் பேசிய தோரணையும், ஏற்றி ஏற்றி இறக்கிய அவரது குரலும் அவர் வசனம் பேசினார் என்று அறிவித்தன. பேசும்போது அடிக்கடி இரு கைகளை இரண்டு பக்கமும் விரித்து, ஒரு விரல் அல்லது இரண்டு விரல்களை உயர்த்தி, இடுப்பில் இரு கைகளை வைத்தபடி சில ஸ்டைலான போஸ்கள் காண்பித்தார்.  கூடுதலான எஃபெக்ட் இருக்கட்டும் என்று அவ்வப்போது அவர் ஆங்கில வாக்கியங்களை உரத்துப் பேசினார். மொத்தத்தில் விஜய் ஒரு அனுபவ நடிகராகத் தென்பட்டார்.   

 

        விஜய்  தமிழ்நாட்டின்  முதல் அமைச்சர் ஆக ஆசைப்படுகிறார் என்பது மேலும் புரிந்தது. வேறு எதையும் அவரது மாநாட்டுப் பேச்சு பெரிதாக வெளிப்படுத்தவில்லை - சில கட்சிகளுக்குக் கிலியையும் சில கட்சிகளுக்குக் புதிய கூட்டணி ஆசையையும்  கொடுத்தார் என்பதைத் தவிர.

 

        இரண்டு  சக்திகளை  விஜய் தனக்கு அரசியல் எதிரிகள் என்று மாநாட்டில் சொன்னார். ஒன்றை, ‘பிளவுவாத சக்திகள்’ என்று குறிப்பிட்டார். இன்னொன்றை, ‘கரப்ஷன் கபடதாரிகள்’ என்று பெயரிட்டார். பாஜக-வையும் தமிழ்நாட்டில் ஆட்சி செய்யும் திமுக-வையும் தான் அவர் மனதில் வைத்து அப்படிப் பேசியிருக்க முடியும்.

 

       பாஜக-வை நினைத்து விஜய் நீட்டி முழக்கி எதையெல்லாமோ தொட்டுப் பேசியது இது: “பிளவு சக்திகள் – அதாவது மத, சாதி, இனம், மொழி, பாலினம், ஏழை, பணக்காரன்னு சூழ்ச்சி செய்து பிரித்து ஆளும் பிளவுவாத அரசியல் சித்தாந்தம் நமக்கு ஒரு எதிரி”.

 

          திமுக-வை ஒரு எதிரியாக வைத்து விஜய் பேசியது இது: “ஊழல் மலிந்த அரசியல் கலாசாரம் நமது இரண்டாவது எதிரி..... கருத்தியல் பேசி கொள்கை நாடகம் போடும், கலாசார பாதுகாப்பு வேஷமும் போடும், முகமூடி அணிந்த கரப்ஷன் கபடதாரிகள் தான் இப்ப நம்ம கூடவே இருந்து நம்மளை ஆண்டுகிட்டு இருக்காங்க.”

 

          அவர் அறியாமலே விஜய் பாஜக-வுக்கு ஒரு நற்சான்றிதழ் கொடுத்துவிட்டார். அதாவது, மத்தியில் பத்தாண்டுகளாக ஆட்சி செய்யும் பாஜக-வின் ஆட்சியின் மீது அவர் ஊழல் குற்றச்சாட்டு சொல்லவில்லை. காரணம், அப்படி எதையும் அவரால் நினைத்துப் பார்க்கவே முடியவில்லை. பாஜக-வை ஒரு ‘பிளவுவாத சக்தி’ என்று மட்டும் ஏதோ சொல்லி வைத்தார். அதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று அவருக்கே தெரியாது.

 

          நிர்வாகத்தில் ஊழலைக் கண்டும் காணாமல் இருக்கும் கட்சிகளாக பாரதத்தில் பல அரசியல் கட்சிகள் உள்ளன. அவற்றில் ஒன்றாக திமுக-வைப் பார்த்தார் விஜய் என்று அவர் பேச்சு காண்பிக்கிறது.  இதனால் மட்டும் விஜய் தூய்மையான  அரசியல் தலைவராக, மக்கள் நலனை முக்கியமாக மனதில் நிறுத்திப் பணி செய்யும் கட்சித் தலைவராக, உருவெடுப்பார் என்பது சிறிதும் நிச்சயமல்ல.

 

     ஏறக் குறைய நாம் தமிழர் கட்சித் தலைவர் சீமான் சொல்வதைத்தான் விஜய்யும் சொல்கிறார் – அதே நாடகத் தனத்துடன், ஆனால் உக்கிரம் குறைந்து, சற்று கௌரவமான வார்த்தைகளில்.  அவர்கள் இருவரும் வெளிப்படைத் தன்மை அற்றவர்கள் தான்.

 

          எம். ஜி. ஆர் மற்றும் ஆந்திராவின் என். டி. ராம ராவ், இருவரையும் முன்னுதாரணங்களாகச் சொல்லியும் விஜய் தனது மாநாட்டில் பேசினார்.  ஆனால் அவர்கள் கதை வேறு.

 

          எம். ஜி. ஆரைப் பொறுத்தவரை, அவர் திமுக-வில் பல வருடங்கள் இருந்தார். அப்போது அவர் திமுக-வின் முக்கிய அரசியல் முகமாகவும் விளங்கினார். அவரைப் பிரதானமாக வைத்து திமுக தேர்தலில் வாங்கிய ஓட்டுக்கள் ஏராளம்.

 

        எம். ஜி. ஆர்  திமுக-விலிருந்து  விலக்கப்பட்டு   அதிமுக-வை ஆரம்பித்த போது, திமுக-வில் இருந்த பல தலைவர்கள் அதிமுக-விற்கு வந்தனர்.  எம். ஜி. ஆர் ஓட்டுக்களும்  அதிமுக-வுக்கு மாறி திமுக-வுக்குப் பெரிய இழப்பைத் தந்தன. விஜய் நிலைமை அப்படியானது அல்ல. அந்த அளவுக்கான பாதிப்பை விஜய் திமுக-வுக்குக் கொடுத்து அவரும் ஆட்சிக்கு வருவது இன்றைய தமிழகத்தில் சாத்தியமாகத் தெரியவில்லை.

 

    இன்னொன்று. திறமையை, தன்னலமற்ற சேவை மனப்பான்மையை, நாட்டுக்காக அல்லது மாநிலத்துக்காக  ஈர்க்கும் முகமாக, தலைமைப் பண்புள்ளவராக, விஜய் தென்படவில்லை.  மேடையில் நின்று ஏற்ற இறக்கத்துடன் டயலாக் டெலிவரி செய்யும் ஒரு கலைஞராக மட்டுமே அவர் தென்படுகிறார். சில சினிமாக் கதைகளில் காணப்படும் பெரிய ஓட்டைகளும் அவரது மாநாட்டுப் பேச்சில் இருந்தன.

 

       நடிப்புத் தொழிலில் வரும் வருமானத்தை இழந்து விஜய் அரசியலுக்கு வருகிறார் என்பதால் மட்டும் அவர் ஒரு நல்ல, நேர்மையான, திறமையான, நாட்டு நலனில் அக்கறை கொண்ட, தலைவராக இருப்பார் என்பதற்கு எந்த உத்தரவாதமும் இல்லை. அதற்கு மாறான அறிகுறிகள்தான் அவரிடம் தெரிகின்றன.

 

          விஜய் கட்சி மாநாட்டிற்கு இரண்டரை லட்சம் பேர் வந்திருக்கலாம் என்கிறார்களே – அவர் அரசியலில் பெரிய சக்தியாக, ஆட்சியைப் பிடிக்கும் சக்தியாக, வந்துவிடுவாரோ, என்று யாரும் அச்சப்பட அவசியமில்லை.

 

          ஒரு புறம் முப்பத்தி இரண்டு வருடமாக சினிமாவில் நடித்த விஜய் தன் ரசிகர்களைப் பிரதானமாக வைத்து இப்போது அரசியலுக்கு வந்திருக்கிறார். இன்னொரு புறம், முப்பத்தி ஆறாவது வயதில் தனது ஐ. பி. எஸ் வேலையை விட்டுவிட்டு அண்ணாமலை என்னும் இளைஞர் மோடியால் ஈர்க்கப்பட்டு அரசியலுக்கு வந்து, பாஜக-வில் சேர்ந்து, மளமளவென்று தமிழக மக்களைத் தொடர்ந்து ஈர்த்து வருகிறார் – வயதும் வற்றாத முனைப்பும் அசாத்தியத் திறமையும் அர்ப்பணிப்பும்  அவர் பக்கம் இருக்கின்றன.

 

        விஜய்யை மீறி எதிர்காலத் தமிழக அரசியலில் நல்லது நடக்க நாம் நம்பிக்கை வைக்கலாம்.

* * * * *

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

 

ஸ்டாலின் பார்வையில் செந்தில் பாலாஜி. முன்பு – கேடு கெட்டவர். இப்போது – தியாகி!

           -- ஆர். வி. ஆர்

 

          முதலமைச்சர் மு. க. ஸ்டாலின் தனது  அமைச்சரவையில் சில மாற்றங்கள் செய்திருக்கிறார். அதன்படி, உதயநிதி ஸ்டாலின் தமிழகத்தின் துணை முதல்வர் ஆகிவிட்டார். சிறையிலிருந்து பெயிலில் வந்த செந்தில் பாலாஜி மீண்டும் அமைச்சராகி இருக்கிறார். 

 

செந்தில் பாலாஜி அதிமுக-வில் இருந்தபோது, போக்குவரத்துத் துறையில் வேலை வாங்கிக்  கொடுக்க அவர் பலரிடம் லஞ்சம் வாங்கி பணச் சலவை செய்ததாக அமலாக்கத் துறை பதிந்த ‘மணி லாண்டரிங்’ வழக்கில் கைதானார்.  கைதான போது அவர் கட்சி மாறி திமுக மந்திரிசபையில் அமைச்சராக இருந்தார். பிறகு சிறையில் இருந்த போது தனது அமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்து, இப்போது உச்ச நீதிமன்றத்தில் பெயில் கிடைத்து வெளி வந்திருக்கிறார்.

 

சிறையிலிருந்து திரும்பிய செந்தில் பாலாஜி வீட்டில் குளித்தாரோ இல்லையோ, உடனே அவருக்கு மீண்டும் தமிழக அமைச்சர் பதவி கிடைத்துவிட்டது.  அதே மதுவிலக்குத் துறையும் மின்சாரத் துறையும் இப்போது அவர் வசம். கைதாவதற்கு முன்பே அந்தத் துறைகளில் அவர் தனித் திறமை காண்பித்தவர்.

 

உதயநிதி ஸ்டாலின், செந்தில் பாலாஜி ஆகிய இருவர் பற்றியும் முதல்வர் ஸ்டாலின் சமீபத்தில் கருத்து சொல்லி அவர்களை வாழ்த்தி இருக்கிறார். திமுக வழி, திராவிட மாடல், ஸ்டாலின் ஸ்டைல் எல்லாம் அதில் பளிச்சிடுகின்றன.

 

உதயநிதி பற்றி, “அவர் கழகத்தின் இளைஞரணிச் செயலாளராக இருந்து இளைஞர்களை ஈர்க்கிறார். அவர்களை திராவிடக் கொள்கையில் கூர் தீட்டுகிறார்.  முதல்வரான எனக்குத் துணையாக அல்ல, இந்த நாட்டு மக்களுக்குத் துணையாக அவர் இருக்கப் போகிறார்” என்றார் முதல்வர் ஸ்டாலின்.

 

செந்தில் பாலாஜிக்கு பெயில் கிடைத்தவுடன் முதல்வர் ஸ்டாலின் தனது எக்ஸ் பக்கத்தில் அவரை உவகை பொங்க இப்படிப் பாராட்டினார்: “ஆருயிர் சகோதரர் செந்தில் பாலாஜிக்கு உச்ச நீதிமன்றத்தால் 471 நாட்களுக்குப் பிறகு பிணை கிடைத்திருக்கிறது. ......... அவரை வருக வருக என்று வரவேற்கிறேன். உன் தியாகம் பெரிது! உறுதி அதனினும் பெரிது!”. இந்தப் பாராட்டுடன் செந்தில் பாலாஜிக்கு மீண்டும் மந்திரி பதவி அளித்திருக்கிறார் ஸ்டாலின்.  

 

முன்பு செந்தில் பாலாஜி அதிமுக அமைச்சராக இருந்தபோது அவரது கரூர் மாவட்டத்திற்குச் சென்ற மு. க. ஸ்டாலின், ஒரு பொதுக்கூட்டத்தில் அவரை  இப்படிக் கண்டனம் செய்து பேசி இருந்தார்:

 

“அதிமுக அமைச்சர் செந்தில் பாலாஜி, முதல்வர் ஜெயலலிதாவுக்கும் சசிகலாவுக்கும் நெருக்கமாக இருந்தவர். அதிமுக அமைச்சரவை பதினைந்து முறை மாற்றி அமைக்கப்பட்ட போது சீனியர் அமைச்சர்கள் கூட மாற்றப் பட்டனர். ஆனால் செந்தில் பாலாஜியை மாற்றவில்லை. அப்படி முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவர் அவர். இடையில் ஜெயலலிதா ஜெயிலுக்குப் போனபோது யாரை முதல்வராகப் போடலாம் என்று அவர்கள் ஆலோசித்தபோது, அந்தப் பட்டியலில் இவர் பெயரும் இருந்தது. இவர் கெட்ட கேடு, செந்தில் பாலாஜி பெயரும் அதில் இருந்தது”

 

ஆனால் செந்தில் பாலாஜி திமுக-வில் சேர்ந்த பின், முன்பு ஜெயலலிதாவுக்கு வேண்டியவராக இருந்ததை விட அதிகமாக ஸ்டாலினுக்கு வேண்டியவராக இருக்கிறார். முன்பு அதிமுக-வில் இருந்தபோது அவர் ஸ்டாலின் பார்வையில் குற்றங்கள் செய்தவராக, கேடு கேட்டவராக இருந்தார். இப்போது, அந்தப் பழைய குற்றங்கள் தொடர்பாக வந்த வழக்கில் செந்தில் பாலாஜி கைதாகி பெயிலில் வந்தபின், அவர் ஸ்டாலினுக்குத் தியாகம் செய்தவராக, உறுதி மிக்கவராகத் தோன்றுகிறார்.

 

செந்தில் பாலாஜி அதிமுக அமைச்சராக இருந்தபோது, பல சீனியர் அமைச்சர்களுக்குக் கிடைக்காத சலுகையை ஜெயலலிதா அவருக்கு வழங்கினார் என்று முன்பு குற்றம் சாட்டிய  ஸ்டாலின், இப்போது அதே செந்தில் பாலாஜிக்கு அதுபோன்ற விசேஷ கவனிப்பை அளிக்கிறார். “தியாகம் செய்தவர், உறுதி மிக்கவர்” என்றெல்லாம் தன்னுடன் பணிபுரியும் வேறு ஒரு இரண்டாம் கட்ட திமுக தலைவரை, வேறு ஒரு சக அமைச்சரை, ஸ்டாலின் பாராட்டி இருக்கிறாரா?

 

ஸ்டாலின் இப்போது செந்தில் பாலாஜிக்கு அளித்த பாராட்டு உளமானது, உண்மையானது என்றால், அத்தகைய உயர்ந்த பாராட்டைப் பெறாத உதயநிதிக்கு எதற்குத் துணை முதல்வர் பதவி? அதை செந்தில் பாலாஜிக்கே கொடுத்திருக்கலாமே? ஆக, செந்தில் பாலாஜியை முன்பு இகழ்ந்துவிட்டு இப்போது ஸ்டாலின் அவரைப் பாராட்டுவது ஒரு நாடகம், திராவிட மாடல் நாடகம். அதற்குக் காரணம் இருக்கிறது.

 

செந்தில் பாலாஜி அதிமுக-வில் இருந்தபோது அவரால் ஸ்டாலினுக்கு எந்தப் பயனும் இல்லை. அப்போது செந்தில் பாலாஜியினால் உருவான பயன்கள் அவருக்கும் வேறு யாரோ சிலருக்கும் மட்டும் கிடைத்திருக்கும்.  செந்தில் பாலாஜி திமுக-வுக்குக் கட்சி மாறி திமுக மந்திரிசபையில் இடம் பெற்றவுடன், செந்தில் பாலாஜியினால் ஏற்படும் பலாபலன்கள் அவரைத் தவிர வேறு யாருக்கு அபரிதமாகக் கிடைத்திருக்கும்? இதைத் தவிர, விசாரணை ஏஜென்சிகளிடமும் கோர்ட்டிலும் செந்தில் பாலாஜி ஏதோ விரக்தியில் வேண்டாத எதையும் பேசாமல் இருப்பதும் பலருக்கு நல்லதல்லவா?

 

இந்தக் கேள்விகளைக் கேட்டால், எல்லா விடைகளும் தானாக சுளையாக வந்து விழுகிறதே! 

* * * * *

 Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

 

ஹரியானா தேர்தலில் பெண்களுக்குப் பண வாக்குறுதி – காங்கிரஸ் 2,000! பாஜக 2,100!

-- ஆர். வி. ஆர்

 

தேர்தல் வாக்குறுதிப் போட்டா போட்டிகளில், காங்கிரஸ் கட்சியும் பாஜக-வும் ஹரியானாவில் தீவிரமாக இறங்கி இருக்கின்றன.  

 

ஹரியானா மாநிலத்தில் பாஜக இப்போது ஆட்சி செய்து வருகிறது. மாநில சட்டசபைக்கான அடுத்த தேர்தல், வரும் அக்டோபர் 5-ம் தேதி நடக்கவிருக்கிறது. பெண் வாக்காளர்களை ஈர்ப்பதற்காகக் காங்கிரஸ் கட்சியும் பாஜக-வும் இப்போது மல்லுக் கட்டுகின்றன.

 

18 முதல் 60 வயதுள்ள ஹரியானா பெண்களுக்கு மாதம் இரண்டாயிரம் ரூபாய் உதவித் தொகை அளிப்போம் என்று காங்கிரஸ் தனது தேர்தல் அறிக்கையில் சொன்னது. அடுத்த நாள் பாஜக தனது தேர்தல் அறிக்கையை வெளியிட்டு, தாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் அந்த மகளிருக்கு மாதம் இரண்டாயிரத்து நூறு ரூபாய் உதவித் தொகை வழங்குவோம் என்று வாக்குறுதி அளித்தது. மற்ற பல வாக்குறுதிகளையும் அந்த இரண்டு கட்சிகள் கொடுத்திருக்கின்றன.

 

'நாங்கள் தொழில்வளத்தைப் பெருக்குவோம், வேலை வாய்ப்பை அதிகரிப்போம், கேஸ் சிலிண்டர்கள் குறைந்த விலையில் தருவோம், மருத்துவ சிகிச்சை வசதிகள் லட்சக் கணக்கில் தருவோம்', என்று ஒரு கட்சி என்ன வாக்குறுதி அளித்தாலும், சுமாரான வருமானம் கிடைக்கும் அல்லது ஏழ்மையில் இருக்கும் மக்களுக்கு அவை பெரிய பொருட்டல்ல. சில வாக்குறுதிகள் மிக நிச்சயம் அல்ல என்பதும் அந்த மக்களுக்குத் தெரியும்.

 

ஒரு அரசியல் கட்சி, ‘எங்கள் அரசு மாதா மாதம் பண உதவி செய்யும்’ என்று தேர்தல் வாக்குறுதி கொடுத்தால் அது சாதாரண மக்களால் கேள்வியின்றி வரவேற்கப் படும்.  ஏனென்றால் ஆட்சிக்கு வரும் கட்சி அந்த வாக்குறுதிப்படி பாவமான மக்களின் கைகளில் அந்தப் பணம் உடனே கிடைக்கச் செய்யமுடியும். அதற்காகக் காலமெடுக்கும் தயார் நடவடிக்கைகள் அவசியமில்லை.

 

இப்படியான பண விநியோக வாக்குறுதியைப்  பொறுப்பற்ற முறையில் ஒரு அரசு செயல்படுத்தினால், என்ன ஆகும்? அரசு கஜானா சுகவீனம் ஆகும். ஆக்க பூர்வமான பல திட்டங்கள் படுக்கும். ரோடுகள் பாடாவதியாகப் பல்லிளிக்கும்.  அரசுப் பேருந்துகள் டப்பாவாக ஓடும். அரசு ஆஸ்பத்திரிகளில் போதிய அளவு டாக்டர்கள், நர்சுகள் இருக்க மாட்டார்கள். அதாவது, ஏற்கனவே சந்தி சிரிக்கும் இந்தப் பரிதாபங்கள் இன்னும் விகாரமாகும். இந்த விளைவுகளை அரசின் மாதா மாதப் பண விநியோகம் பெரிதளவு சரிசெய்யும். அப்படித்தான் நமது மக்கள் அவலமாக வைக்கப் பட்டிருக்கிறார்கள் – சுதந்திரம் கிடைத்து 77 ஆண்டுகள் ஆகியும்.

 

நமது சாதாரண மக்களின் திக்கற்ற நிலையை நன்றாக உணர்ந்தாலும் அவர்களைப் பற்றி கவலைப் படாத கட்சி, காங்கிரஸ் கட்சி. அரசுப் பணத்தை இப்படி விநியோகம் செய்யும் வாக்குறுதியை அளித்து ஹரியானாவில் காங்கிரஸ் ஆட்சிக்கு வந்தால், அந்த ஆட்சி மக்கள் நலனில் பெரிதாக ஒன்றும் செய்யாது.  அரசாங்கப் பணத்தில் அது ‘என்னவெல்லாம்’ செய்ய நினைக்குமோ, அதைச் செய்யும். இப்படியான காங்கிரஸ் கட்சியைத் தேர்தலில் எதிர்க்கும் பாஜக, தேர்தல் களத்தைச் சரியாகக் கையாள வேண்டும்.  

 

நமது சாதாரண மக்கள் அப்பாவிகள், பொதுவாக நல்லவர்கள், அடிப்படைத் தேவைகளுக்கே அதிகப் பணம் வேண்டி இருப்பவர்கள். மாதா மாதம் பண விநியோகம் செய்வதாக ஒரு கட்சி தேர்தல் வாக்குறுதி அளித்தால், சாதாரண மக்கள் அந்தக் கட்சிக்கே நல்லதனமாக, விசுவாச எண்ணத்துடன், வாக்களிக்கலாம்.

 

நமது பெரும்பாலான அரசியல்வாதிகள் குயுக்தியானவர்கள். நாட்டுக்கு, மக்களுக்கு, எது தொலைநோக்கில் நல்லது என்பது அவர்களுக்குப் பொருட்டல்ல. தங்களுக்கு, தங்களின் வம்சப் பரம்பரைக்கு, எது நல்லது என்பது பற்றியே அவர்கள் சிந்திப்பார்கள். சாதாரண மக்களின் நல்லதனத்தை அந்த அரசியல்வாதிகள் நன்றாக அறிந்தவர்கள்.  ஆனால் அந்த அரசியல்வாதிகளின் கெட்ட நோக்கத்தை அந்த மக்கள் அறியாதவர்கள்.

 

இந்த நிலையில், பாஜக மாதிரி தேச நலனைச் சிந்திக்கும் ஒரு கட்சி, இப்படி யோசிப்பதைத் தவிர்க்க முடியாது. எப்படியென்றால்:

 

‘மக்களுக்குப் பெரிதாக நல்லது செய்ய, மக்களின் ஓட்டுக்களைப் பெற்று ஆட்சிக்கு வந்தால்தான் முடியும்.  ஹரியானா தேர்தலுக்காக, பெண்களுக்கு மாதம் இரண்டாயிரம் ரூபாய் தருவதாகக் காங்கிரஸ் கட்சி நல்லெண்ணம் இல்லாமல் வாக்குறுதி அளித்தால், நாம் நல்லெண்ணத்துடன் இரண்டாயிரத்து நூறு தருவதாகத் தேர்தல் வாக்குறுதி அளிப்போம். மக்களின் ஓட்டுக்களைப் பெற்று, தேர்தலில் வென்று, நல்லாட்சி செய்து, நிர்வாகத்தைச் செம்மையாக நடத்தி, மாநிலத்தில் தொழில்வளம் பெருக்கி, மக்களுக்கு நாம் உண்மையிலேயே நன்மை செய்யவேண்டும்.’

 

ஹரியானா தேர்தல் நேரத்தில் பாஜக இப்படித்தான் நினைத்திருக்க முடியும். அது புரிந்து கொள்ளக் கூடியது.

 

இன்றைய காங்கிரஸ் கட்சி ஒரு மாநிலத்திலோ மத்தியிலோ ஆட்சிக்கு வாராமல் பார்த்துக் கொள்வதும் நாட்டு நலனுக்கு உகந்தது. அதற்காக அந்தக் கட்சியின் சில தந்திர வாக்குறுதிகளைச் செயலிழக்கச் செய்யும் விதமாக பாஜக-வும் தேர்தல் வாக்குறுதிகள் தந்து பின்னர் தனது அனைத்து வாக்குறுதிகளைச் செயல்படுத்துவதும் பாஜக-வின் நல்ல நோக்கம் அல்லவா?  

 

பாஜக இன்றைய தேதியில் இதைச் செய்யாமல், சாதாரண மக்களின் ஓட்டுக்களைக் காங்கிரஸ் கட்சி எளிதாகவும் குயுக்தியாகவும் ஈர்க்க அனுமதித்து, பின்னர் ‘காங்கிரஸ் கவர்ச்சியான வாக்குறுதிகளை அளித்து சாதாரண மக்களை ஏமாற்றி ஆட்சிக்கு வந்துவிட்டது’, என்று பாஜக அலுத்துக் கொண்டால் யாருக்கு என்ன லாபம்?

 

ஒரு தேர்தலின் முடிவை நாம் துல்லியமாகக் கணிக்க முடியாது. இருந்தாலும் ஹரியானவில் பாஜக காண்பித்திருக்கும் நல்லெண்ணத்தை, நல் முயற்சியை,  வாழ்த்தலாம்.  

* * * * *

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai