அண்ணாமலையின் சாட்டையடி மந்திரம்

  

-- ஆர். வி. ஆர்

 

தமிழகத்தில் நிகழ்ந்த ஒரு கேடான சம்பவத்தில் ஒரு எதிர்க் கட்சித் தலைவராகத் தன் வேதனையை, தன் இயலாமையை, வெளிப்படுத்த பாஜக-வின் அண்ணாமலை ஒரு காரியம் செய்தார். அதாவது, மேல்சட்டை அணியாத உடம்பும் நெற்றியில் திருநீறுமாய்த் தனது வீட்டின் முன் நின்று, பலர் முன்னிலையில் தனது மேல் உடம்பை எட்டு முறை தானே சாட்டையால் சுழட்டி அடித்துக் கொண்டார்.

 

காரணம் இது. சென்னை அண்ணா பல்கலைக் கழக வளாகத்தில் ஒரு மாணவி தன் ஆண் நண்பருடன் தனியாக இருந்த சமயம், ஒரு 37-வயது அயோக்கியன் வந்து அந்த ஆண் நண்பரை விரட்டி அனுப்பி அந்தப் பெண்ணுக்குப் பாலியல் துன்புறுத்தல் செய்தான். பின்னர் போலீஸில் அந்தப் பெண் செய்த புகாரைத் தொடர்ந்து, போலீஸ் எப். ஐ. ஆர் எழுதியது.

 

எப். ஐ. ஆரில் அந்தப் பெண்ணின் போன் நம்பர், அப்பா பெயர், ஊர் எல்லாம் குறிக்கப்பட்டு, தவறாக நடந்தது அந்தப் பெண்தான் என்பது போல் விவரங்கள் குயுக்தியாக  எழுதப் பட்டு – அந்த வில்லத்தன எப். ஐ. ஆர் வெளி உலகுக்குத் தெரியத் திட்டமிட்ட மாதிரி  – சட்டத்திற்குப் புறம்பாக அந்த எப். ஐ. ஆர் சமூக வலைத்தளங்களில் கசிந்தது.

 

ஒரு அயோக்கியனின் குற்றத்தைச் சுட்டிக் காட்டுவதை விடவும், பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணை இன்னும் மானம் கெடவைத்து அதை ஊர் அறியச் செய்ய முனைந்தது அந்த எப். ஐ. ஆர் – இம்மாதிரி பாதிக்கப்படும் எந்தப் பெண்ணும் இனி அடங்கி ஒதுங்கிப் போகவேண்டும் என்று எச்சரிக்கும் விதமாக. 

 

பின்னர் பத்திரிகையாளர்களைச்  சந்தித்த அண்ணாமலை, ஒரு அயோக்கியனும் போலீஸ் துறையும் அவரவர் வழியில் அந்தப் பெண்ணுக்கு இழைத்த அக்கிரமத்தையும் அநீதியையும் கடுமையாகச் சாடினார். தான்  இதில் ஒன்றுமே செய்ய இயலாத தமிழக அரசியல் சூழலில் தனது மன வேதனையை ஊருக்கு உணர்த்த, மறுநாள் தன்னைத் தானே ஆறு முறை சாட்டையால் அடித்துக் கொள்ளப் போவதாக அறிவித்தார். அதோடு, திமுக ஆட்சியிலிருந்து இறக்கப்படும் வரை இனி காலணி அணிய மாட்டேன் என்றும் அறிவித்தார்.

 

சொன்னபடி அண்ணாமலை சாட்டையடி நடத்திக் கொண்டார், இரண்டு முறை கூடுதலாக.

 

அண்ணாமலையின் சாட்டையடி மந்திரம் பல மக்களின் தலையைப் பிடித்து பாதிக்கப் பட்ட பெண்ணுக்கு நேர்ந்த அவலத்தைப் பார்க்க வைக்கிறது. தமிழக அரசின் மேல், அதை நடத்தும் திமுக-வின் மேல், அர்த்தமுள்ள கோபம் கொள்ள வைக்கிறது.

 

அண்ணாமலையின் நீண்ட வார்த்தைக் கண்டனங்களை விட, அவரது ஒரு நிமிடச் சாட்டையடி வைபவம் மூன்று பலன்களைத் தரும். ஒன்று: அந்தப் பெண்ணுக்கு நேர்ந்த அவலத்தை ஒரு செய்தியாக மட்டும் கவனித்துப் போகும் பொதுமக்கள் பலரையும் உலுக்கி, ‘ஏய் திமுக அரசே! உனது நிர்வாகத்தில் ஏன் இதுபோன்ற பாதகங்கள் அடிக்கடி நிகழ்கின்றன?’ என்று உள்ளூறச் சீற வைக்கும். இரண்டு: அதிகமான பாஜக-வினரை அண்ணாமலையின் அர்ப்பணிப்பையும் மதிப்பையும் உணரச் செய்து அவர் மீதான மானசீக மரியாதையைக் கூட்டும். மூன்று: முதல் இரண்டும் சேர்ந்து பாஜக-வின் அரசியல் சக்தியைத் தமிழகத்தில் இன்னும் வலுப்படுத்தும், அக்கட்சிக்கான  மக்கள் ஆதரவை அதிகப் படுத்தும். 

 

தனது சாட்டையடி மந்திரத்தால் அண்ணாமலை ஏற்படுத்திய முதல் பலனை, அதாவது மக்கள் பலரையும் தட்டி எழுப்பியதை, பா.ஜ.க–விலேயே அனைவரும் உடனே உணர்வார்கள். அதன் விளைவுதான் இரண்டாவது பலனும், அதாவது கட்சிக்குள் அண்ணாமலை மீதான  அபிமானம் மற்றும் மரியாதை உயர்வது.  

 

தன் பங்கிற்கு இப்போது சென்னை உயர்நீதி மன்றமும் பாதிக்கப்பட்ட பெண் விஷயத்தில் தாமாக முன்வந்து வழக்குப் பதிந்து விசாரித்து, மூன்று பெண் ஐ. பி. எஸ் அதிகாரிகள் கொண்ட ஒரு சிறப்புப் புலனாய்வுக் குழுவை அமைத்து அதனிடம் குற்ற விசாரணையை ஒப்படைத்திருக்கிறது. தவிர, எப். ஐ. ஆர் கசிந்ததால் பாதிப்படைந்த பெண்ணுக்கு இடைக்கால இழப்பீடாகத் தமிழக அரசு இருபத்து ஐந்து லட்ச ரூபாய் வழங்க உத்தரவிட்டிருக்கிறது.

 

சரி, அண்ணாமலையின் சாட்டையடி மந்திரத்திற்கு ஏன் அந்த மூன்று பலன்கள் கிடைக்கின்றன – குறிப்பாக, மக்கள் பலரின் மனதை உலுக்கி எழுப்பிய பலன்?

 

பாரத மக்கள், அதுவும் தமிழக மக்கள், சிந்தனையை விட உணர்ச்சிகளால் அதிகம் வழி நடத்தப் படுகிறவர்கள்.  இதைச்  சில அரசியல் தலைவர்கள் முன்பே உணர்ந்தார்கள். அவர்கள் தமது கட்சிக் காரர்களை “உடன் பிறப்பே”, “ரத்தத்தின் ரத்தமே” என்று அழைத்த உடனேயே கட்சித் தொண்டர்கள் பலரும் அந்த உணர்ச்சிமிக்க வார்த்தைகளில் கட்டுண்டு அப்படி அழைத்த தலைவரிடம் மாறாத அபிமானம் வைத்தார்கள்.  

 

உணர்ச்சி மிகுந்த நம் மக்கள் தமக்குத் தெரிந்த ஒருவர், அதுவும் தாம் பாசம் வைத்திருக்கும் அல்லது மதிக்கும் ஒருவர், தன்னை வருத்திக் கொண்டால், தாங்களும் வருந்துவர், அந்த மற்றவருக்காகக் கவலைப் படுவர். பல வீடுகளில் “நான் சாப்பிடமாட்டேன் போ” என்று ஒருவர் சொன்னால், மற்றவர் முன்னவருக்காகச் சற்று இறங்கி வரலாம். சுதந்திரப் போராட்ட காலத்தில் மஹாத்மா காந்தியின் உண்ணா விரதங்கள் இவ்வாறு மக்களை அவர் கண்ணோட்டத்தின் பால், அவர் போராட்டத்தின் பால், ஈர்த்து அவருக்கு வலு சேர்த்தன.   

 

ஆனால் ஒன்று. எல்லாத் தலைவர்களும் தம்மை வருத்திக் கொள்வதால், மக்களும் கவலை கொண்டு அந்தத் தலைவர்கள் மீது இரக்கம் காட்ட மாட்டார்கள், அந்தத் தலைவர்களுக்கு ஆதரவு அளிக்க மாட்டார்கள்.  அந்தத் தாக்கத்தை மக்களிடம் ஒரு தலைவன் ஏற்படுத்த விரும்பினால், முதலில் அதற்கான தார்மீக சக்தி அந்தத் தலைவனிடம் இருக்க வேண்டும். அந்தத் தலைவனும் ஒரு முக்கியமான, தன்னலமற்ற, பொதுநலன் கொண்ட ஒரு பிரச்சனைக்காக மட்டும் தன்னை வருத்தி மக்களை ஈர்க்க முனைவான். அதனால்தான் மக்களும் ஈர்க்கப் படுவார்கள்.

 

அண்ணாமலை அப்படியான தலைவர். மாநிலத்தில் பெண்கள் பாதுகாப்பு என்பதாக அவர் கையில் எடுத்த பொதுப் பிரச்சனையும் முக்கியமானது. ஆகையால் அவரது சாட்டையடி மந்திரம் ஒரு ஆரம்ப நிலை வெற்றியை உடனே  கொடுத்திருக்கிறது.

 

நினைத்துப் பாருங்கள்.  திமுக எதிர்க் கட்சியாக இருந்து, எந்தக் காரணத்திற்காகவும் அப்போதைய அரசை எதிர்த்துத் திமுக-வின் இளவரசர் உதயநிதி ஸ்டாலின் தன்னைத் தானே சாட்டையால் அடித்துக் கொண்டால், அவர்மீது பரிதாபம் கொண்டு யார் வருந்துவார்கள்? அப்போது அவர் யாரைத் தன்பக்கம் புதிதாக அல்லது வலுவாக ஈர்ப்பார்? அவருடைய கூத்தைப் பார்த்து அவரது கட்சிக்காரர்களே சிரிப்பார்களே!

 

அண்ணாமலையின் சாட்டையடி மந்திரம் இனி எக்காலமும் வேலை செய்யாமல் போவதற்கு, ஆளும் திமுக ஏதாவது செய்ய வழி உண்டா? உண்டு. என்னவென்றால்:

 

மாநிலத்தில் சட்டம் ஒழுங்கு சீராக நிலவச் செய்ய வேண்டும், பொதுவெளியில் பெண்களுக்கான பாதுகாப்பை உறுதிசெய்ய வேண்டும், குவாரிகளில் கல் மணல் திருடு போகக் கூடாது, போதைப் பொருட்களைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்,  ஹோட்டல்களில் பிரியாணி சாப்பிட்ட பலவான்களுக்கு, பில் பணத்தைக் கேட்டால் முஷ்டியைத் தூக்கும் தைரியம் வரக் கூடாது, செந்தில் பாலாஜிகளை அரசு போற்றக் கூடாது, ..........  சரி, போதும். நடக்கவே முடியாத விஷயங்கள் பற்றி எதற்கு வெட்டிக் கற்பனை?

 

* * * * *

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

லுங்கியில் டி. எம் . கிருஷ்ணா மியூசிக் அகாடமி கச்சேரி!

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

லுங்கி மற்றும் பெரிய பூப்போட்ட மஞ்சள் அரைக்கை சட்டையில், டி. எம். கிருஷ்ணா டிசம்பர் 25-ம் தேதி பாட்டுக் கச்சேரி செய்திருக்கிறார். அதுவும் மியூசிக் அகாடமி மேடையில். கச்சேரி முடிந்தபின் பார்வையாளர்கள் அவருக்கு நீண்ட கரகோஷம் செய்தனர்.

 

கர்நாடக சங்கீதத்தில் டி. எம். கிருஷ்ணா மிகச் சிறந்தவராகக் கருதப் படுகிறவர். அப்படியானவர் பொதுவெளியில் தனது தோற்றம், உடை, பேச்சு மற்றும் செயல்பாட்டில் கவனமாக இருப்பது அவசியம். “ஆள் அரைக்கிறுக்கு மாதிரித் தோன்றுகிறாரே, பேசுகிறாரே!” என்று பொதுமக்கள் நினைக்கும்படி அவர் நடந்துகொள்ளக் கூடாது.

 

ஒரு கர்நாடக சங்கீத வித்வான் கச்சேரியின் போது நாகரிகமான உடை அணிந்திருப்பது அடிப்படைப் பண்பு. டி. எம். கிருஷ்ணா இதை உணர்கிறாரா? இல்லை.

 

டி. எம். கிருஷ்ணாவோ அவர்  ஆதரவாளைரோ கேட்கலாம். “லுங்கி அநாகரிக உடையா, என்ன? எளியவர்கள்  லுங்கியுடன் தெருவில் நடமாடுகிறார்கள். ஒரு காலத்தில் மஹாத்மா காந்தி இடுப்புக்கு மேல் எதுவும் அணியாமல் வெறும் உடம்போடு பவனி வந்தாரே? ஒருவரின் உடைக்குத் தான் மதிப்பா, அவர்  காரியத்துக்கு இல்லையா?”    

 

மஹாத்மா காந்தி பாரத மக்களின் சுதந்திரத்திற்காகப் போராடினார். அவர்களில் அநேக ஆண்கள் இடுப்புக்கு மேல் ஒன்றும் அணியாமல் வெறும் உடம்புடன் இருப்பதைக் கவனித்த மஹாத்மா, அந்த மனிதர்களுடன் ஒன்றுபட்டு அவர்களை மேலும் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஈர்க்க நினைத்தார். ஆகையால் அவர்களைப் போல் தானும் தன் இடுப்புக்கு மேல் ஆடை அணிவதைக் கைவிட்டார்.  

 

டி. எம். கிருஷ்ணா மஹாத்மா காந்தியை உதாரணம் கொண்டிருந்தால், தனது கச்சேரி அரங்குகளுக்கு வரும் ரசிகர்களைப் போல அவரும் மேடையில் லுங்கியை விட்டொழிக்க  வேண்டும்.

 

எளிய மக்களைப் பொறுத்தவரை, ஆண்கள் லுங்கியோடு தெருவில் வருவது, போவது, சுமை தூக்குவது,  ரிக்ஷா இழுப்பது, அல்லது பிச்சை எடுப்பது, அவர்களுக்குப் பொருந்தும். ஆடையில் அழுக்குப் படிந்தால் லுங்கி சட்டென்று காண்பிக்காது, வெள்ளை வேட்டி காண்பிக்கும், என்பதும் ஒரு காரணம்.  அந்த மக்கள் டி. எம் . கிருஷ்ணாவுக்கு உடை விஷயத்தில், அதுவும் கச்சேரி மேடைகளில், உதாரணம் அல்ல. இது புரியாத ஒருவர் அரைக்கிறுக்கு.

 

வசதி படைத்த பல ஆண்கள் வீட்டில் லுங்கி அல்லது அரை டிராயர் அணிகிறார்கள். அவர்கள் வீட்டில் அணியும் லுங்கி அநாகரிகமான உடையா? இல்லை.  வீட்டில் இருக்கும்போது லுங்கி சற்றுத் தளர்வாக இருக்க ஏதுவானது என்பதால் வீட்டில் லுங்கி உபயோகிப்பார்கள். வளர்ந்த  பெண்கள் ஒரு   சவுகரியத்துக்காக வீட்டில் நைட்டி உடையோடு இயங்கலாம்.  

 

லுங்கியும் நைட்டியும் அலுவலகங்களுக்குப்    பொருந்தாது. திருமண நிகழ்ச்சிகளுக்கு ஏற்றதல்ல.  கர்நாடக சங்கீதக் கச்சேரிகளுக்கும் ரசிகர்கள் லுங்கியோ நைட்டியோ அணிந்து போவதில்லை – டி. எம். கிருஷ்ணா கச்சேரி உள்பட.

 

 டி. எம். கிருஷ்ணாவின் மியூசிக் அகாடமி கச்சேரியின் போது அரங்கம் நிரம்பியது, அரங்கத்தின் வாராண்டாவிலும் ரசிகர்கள் திரண்டனர், என்று ஹிந்து பத்திரிகையின் என். ராம் X தளத்தில் குறிப்பிட்டு, அந்த நிகழ்ச்சிக்குக் கூடிய ரசிகர்கள் கூட்டத்தை நான்கு போட்டோக்களில் வெளிப்படுத்தினார்.

 

என்.  ராம் வெளியிட்ட போட்டோக்களில் கச்சேரி மேடையும் தெரிந்தது. டி. எம். கிருஷ்ணாவைத்  தவிர, மேடையிலோ அரங்கத்திலோ வராண்டாவிலோ எந்த ஆணும் லுங்கியில் தெரியவில்லை – சந்தேகமாக, ஒருவரைத் தவிர.  ஆனாலும் அரங்கம் நிறைந்தது உண்மை. டி. எம். கிருஷ்ணாவுக்குக் கச்சேரி முடிவில் நீண்ட பலத்த கரகோஷம் கிடைத்ததும் உண்மை. இதிலிருந்து என்ன தெரிகிறது?

 

X தளத்தில் போட்டோக்கள் போட்டு, பெயர் தெரியாத ஒரு ரசிகரை மேற்கோள் காட்டி என். ராம் ஆங்கிலத்தில எழுதியது போல் “டி. எம். கிருஷ்ணா என்ற இசைக் கலைஞருக்கும் மனிதருக்கும் பொதுமக்களின் ஏற்பு” கிடைத்துவிட்டது (“mass vindication of the musician and the man”) என்று அன்றைய அகாடமி கூட்டமும் கைதட்டல்களும் காண்பிக்குமா? இல்லை, அந்தக் காட்சிகள் சொல்லும் சேதி வேறு.

 

டி. எம். கிருஷ்ணா இசையில் சிறந்திருப்பதால், அதை ரசிக்க ரசிகர்கள் கூடுகிறார்கள். மியூசிக் அகாடமியில் அன்றைக்கு அனைவருக்கும் அனுமதி இலவசம் என்று இருந்ததால், அதிகமான கூட்டம் வந்ததும்  இயல்பு. அனைவரும் ரசித்துக் கை தட்டினார்கள்.

 

ரசிகர்கள் கை தட்டியது டி. எம். கிருஷ்ணாவின் அசட்டு லுங்கி உடைக்கு அல்ல. கச்சேரி மேடையில் அது அசட்டு  உடை என்பது ரசிகர்களுக்குத் தெரியும். அன்று கிருஷ்ணாவின் பக்கத்தில் அமர்ந்து பக்க வாத்தியம் இசைத்த கலைஞர்களுக்கும் அது தெரியும். இருந்தாலும் அவரது பாட்டுத் திறமையை அவர்கள் அனைவரும் மதித்து, அவருடைய அசட்டு உடையைப் பொருட்படுத்தவில்லை. பக்கவாத்தியக் காரர்களுக்கும் ரசிகர்களுக்கும் இருந்த பண்பு, லுங்கி கிருஷ்ணாவுக்கு அவர் பக்கம் இல்லை. இதுதான் விஷயம்.

 

ஒரு சிறந்த கலைஞர் பொது வெளியில் தோன்றுகிற விதமும் பேசுகிற விஷயமும் பொது மக்களுக்கு – குறிப்பாக தமிழக மக்களுக்கு – அரைக்கிறுக்குத் தனமாகத் தோன்றலாம். ஆனாலும் அவரது கலைச் சிறப்பை அவர்கள் அங்கீகரிக்கிறார்கள், அதற்குக் கரகோஷம் அளிக்கிறார்கள்.

 

ஒரு கலைஞனின் கலைச் சிறப்பு வேறு, அவனது அரைக்கிறுக்குத் தனம் வேறு என்பதைத் தமிழக மக்கள் பிரித்துப் புரிந்து கொள்கிறார்கள். இதில் டி. எம். கிருஷ்ணாவுக்கு சந்தேகம் என்றால் அவர் ஒன்றை நினைத்துப் பார்க்கலாம்.

 

கமல் ஹாசனின் அபாரமான நடிப்புத் திறமையைப் போற்றினாலும் அவர் மக்களுக்காக என்று பேசும் அரசியல் பேச்சை ரசிப்பாரில்லை. இது டி. எம். கிருஷ்ணாவுக்குப் புரிந்தால், அவர் தன் நிலை உணரலாம். ஆனால் கமல் ஹாசன் ரீதியில் என்னமோ கற்பனை செய்து, எதையோ நினைத்து “சுதந்திரம் வேண்டும், எதையும் பேச, எதையும் எழுத, எதையும் பாட, எதையும் படிக்க, எதையும் கேட்க .......” என்ற பாடல் வரிகளை  அன்று மியூசிக் அகாடமியில் பாடிய டி. எம். கிருஷ்ணாவுக்கு யாரைப் பார்த்து என்ன புரியும்?

 

எல்லோருக்கும் அளிக்கும் சுதந்திரத்தை அரசியல் சட்டம் டி. எம். கிருஷ்ணாவுக்கும் தருகிறது, அதை அவர்  அனுபவித்தும்  வருகிறார். ஆனால் ஏதோ அவருக்கு இல்லாத சுதந்திரத்தை ஏங்கிக் கேட்பது போல அவர் அன்று பாடிய பாடலில் கூட, “சுதந்திரம் வேண்டும், லுங்கி அணிந்து கச்சேரி செய்ய” என்ற வார்த்தைகள் இல்லை. இதுதானே அவரைப் பற்றி நமக்கு ஆறுதல்?  

 

* * * * *

 Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

அம்பேத்கர் மேல் பாசமா? அரசியலில் வேஷமா?

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

மத்திய உள்துறை அமைச்சர் அமித் ஷா ராஜ்ய சபாவில் எதிர்க் கட்சியினரைப் பரிகசித்துப் பேசியது இது:

 

“அம்பேத்கர், அம்பேத்கர், அம்பேத்கர், அம்பேத்கர்  என்று சொல்லிக்கொண்டே இருப்பது ஒரு பேஷனாகி விட்டது. இத்தனை முறை அவர்கள் இறைவன் நாமாவை உச்சரித்திருந்தால் ஏழு பிறவியிலும் அவர்களுக்கு சொர்க்கம் கிடைக்கும்!”

 

இந்தப் பேச்சால் அமித் ஷா அம்பேத்கரை அவமதித்து விட்டார் என்று சொல்லி, காங்கிரஸும் பிற எதிர்க் கட்சிகளும் அவரது ராஜினாமாவைக் கோருகின்றன, போராட்டங்களை அறிவிக்கின்றன. 

எதிர்க் கட்சிகள் அம்பேத்கர் மீது  காண்பிக்கும் பாச மழை, பக்திப் பிரவாகம் உண்மையானதா? இல்லை, அது போலியானது. வேறு விஷயம் இருக்கிறதா? இருக்கிறது.

 

சட்டம் குறிப்பிடும் ‘பட்டியல்  ஜாதிகள்’ ஒன்றில் பிறந்தவர் அம்பேத்கர். பட்டியல் ஜாதிகளின் எண்ணிக்கை தற்போது  ஆயிரத்துக்கும் மேல்.  

 

இன்று எல்லா பட்டியல் ஜாதிகளின் மக்களையும் நாம் தலித்துகள் என்று சொல்கிறோம். முன் காலத்தில் இந்த ஜாதி மக்களைப் பொதுவாகத் தீண்டத் தகாதவர்களாக சமூகம் வைத்திருந்தது. அந்த மக்களின், அதாவது தலித்துகளின், பிரதிநிதியாகக் கருதப்படுகிறவர் அம்பேத்கர்.

 

சரி, காங்கிரஸ் கட்சிக்கும் அம்பேத்கருக்கும் உறவு எப்படி இருந்தது?

 

அம்பேத்கர் 65 வயது வரை வாழ்ந்தார். 1956-ம் ஆண்டு மறைந்தார். அரசியலில் ஓரளவு பங்கு பெற்றாலும், அவர் காங்கிரஸ் கட்சியில் இல்லை. தனிக் கட்சிதான் தொடங்கினார்.  

 

காங்கிரஸ் கட்சி மற்றும் அம்பேத்கர் இடையே பரஸ்பரப் போற்றுதல் இருந்ததில்லை.  1952-ம் வருடம் நடந்த முதல் பொதுத் தேர்தலில் போட்டியிட்ட அம்பேத்கரை, காங்கிரஸ் கட்சியின் வேட்பாளர் தோற்கடித்தார். இரண்டு வருடங்கள்  கழித்து வந்த ஒரு லோக் சபா இடைத் தேர்தலில் அம்பேத்கர் போட்டியிட்டார். அப்போதும் காங்கிரஸ் கட்சி தனது வேட்பாளர் மூலம் அம்பேத்கரைத் தோற்கச் செய்தது.   

 

காங்கிரஸின் காந்தி-நேரு காலத்து மக்கள் செல்வாக்கு இப்போது காலியாகிவிட்டது. மக்களை வசீகரிக்கும் தலைமை இல்லாமல், மஹா ஊழல்களுக்கும் வழிவகுத்து, கட்சி இன்று பரிதாப நிலையில் கிடக்கிறது. ஆனால் அம்பேத்கர் விஷயம் வேறு. அம்பேத்கர் வாழும் காலத்தில் இந்திய மக்களிடையே அவருக்கு இருந்த அரசியல் செல்வாக்கு மற்றும் ஓட்டு-ஈர்க்கும் சக்தி,   இக்காலத்தில் அதிகம் பரவியுள்ளது.  என்ன காரணம்?

 

1950-ம் வருடம் இந்தியாவில் பட்டியில் ஜாதிகளின் எண்ணிக்கை சுமார் 600. இன்று அதிகமான ஜாதிகள் அந்தப் பட்டியலில் அவ்வப்போது சேர்க்கப்பட்டு, நாட்டில் தலித் ஜாதிகளின் எண்ணிக்கை இரண்டு மடங்காகி இருக்கிறது. இந்தியாவில் அந்த மக்கள் சுமார் 17 சதவிகிதம் என்கிறது, சென்ற மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு.

   

ஆயிரத்துக்கும் அதிகமான வெவ்வேறு ஜாதிகளுக்கு, சமூகத்தில் ‘பட்டியல் ஜாதிகள்’ அல்லது தலித்துகள் என்ற பொதுவான ஒற்றைப் பெயர் வந்துவிட்டது. இதனால், அந்த ஒரு பெயரை வைத்து ஆயிரம் ஜாதிகளின் மக்கள் அனைவரையும் ஒரே கொத்தாகத் தங்கள் பால் இழுக்கத் துடிக்கின்றன காங்கிரஸ் கட்சியும் மற்ற எதிர்க் கட்சிகளும். ஒரே இழுப்பில் 17 சதவிகித ஓட்டுக்களில் பங்கு பெறலாம் என்றால் அந்தக் கட்சிகள் விடுமா?

 

இன்று அம்பேத்கர் பெயருக்கு நாடு தழுவிய ஓட்டு-ஈர்க்கும் சக்தி உள்ளதற்கான பிரதான காரணம், காங்கிரஸ் கட்சியும் மற்ற எதிர்க் கட்சிகளும் சென்ற பல வருடங்களாக நடத்தி வரும் மலிவு அரசியல் மற்றும் அவலமான ஆட்சி நிர்வாகம்.

 

அம்பேத்கர் உள்நாட்டிலும் அமெரிக்கா இங்கிலாந்து நாடுகளிலும் பெற்ற கல்வி, அவருடைய ஏற்றத்துக்குப் பெரிதும் உதவியது  – அவரது இயற்கையான புத்தி கூர்மையுடன் சேர்ந்து. அவர் இங்கிலாந்தில் சட்டப் படிப்பும் படித்தவர். மும்பை சட்டக் கல்லூரியின் முதல்வராக இருந்தவர். ஆங்கிலேய ஆட்சியின் வைஸ்ராய் எக்ஸிகியுடிவ் கவுன்சிலில் உறுப்பினராக இருந்தவர்.

 

அம்பேத்கரைத் தொடர்பவர்களுக்கு அவர் விடுத்த அறைகூவல் இது: ‘கல்வி பெறு, போராடு, ஒன்று சேர்’ (“Educate, Agitate, Organise”). கல்வியின் முக்கியத்துவத்தைத் தம் மக்களுக்குப் பிரதானமாக எடுத்துச் சொன்னவர் அவர். ஆனால் சுதந்திரம் அடைந்து 77 வருடங்கள் ஆகியும், தலித் மக்களுக்கு நல்ல தரமான அடிப்படைக் கல்வி மற்றும் உயர் கல்வி கிடைக்க நமது மாநில அரசுகள் வழி செய்திருக்கின்றனவா, பெரிய பலன் கிடைத்திருக்கிறதா? இல்லை.

 

அம்பேத்கர் மீது மதிப்பும் தலித்துகள் மீது பரிவும் காங்கிரஸ் மற்றும் பல எதிர்க் கட்சிகளுக்கு உண்டானால், சிறு பிராயத்திலிருந்து தலித் மாணவ மாணவிகளுக்குத் தரமான கல்வி கிடைக்க வழி செய்திருக்க வேண்டும். பொதுவாக எல்லா தரப்பு மக்களுக்குமே அது கிடைக்க அவர்கள் இன்றுவரை பெரிதாக வகை செய்யவில்லை.

 

பெருவாரியான மக்களை சற்று சுமாரான படிப்பில், குறைந்த வருமானத்தில், வைத்திருந்தால் என்ன ஆகும்? அரசியல்வாதிகள் செய்யும் மோசடிகளையும் முறைகேடுகளையும் பற்றி அந்த மக்கள் கவலைப்பட முடியாமல் தமது ரேஷன் அரசி, தமது அன்றாட பணப் பிரச்சனை பற்றிய கவலையில் மூழ்கி இருப்பார்கள். இந்த நிலையைத்தான் பல எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இதையும் மீறியே எதிர்க் கட்சிகளின் ஆட்சியில் காலம் தானாகத் தரும் முன்னேற்றம் நம் மக்களுக்குக் கிடைத்தது.

 

தொடரும் தலித் மக்களின் பின்தங்கிய நிலை, நமது பொறுப்பற்ற எதிர்க் கட்சிகளுக்கு ஒரு உபாயத்தைக் காண்பித்தது. அதன்படி, “நாங்கள் அம்பேத்கர் அபிமானிகள், தலித் மக்களாகிய உங்களை நாங்கள் பாதுகாப்போம், முன்னேற்றுவோம்”  என்று அந்த அப்பாவி மக்களுக்குச் சேதி சொல்லி, அவர்களின் 17 சதவிகித ஓட்டுக்களில் நல்ல பகுதியை அறுவடை செய்து கொழிக்கின்றன எதிர்க் கட்சிகள். அந்த அறுவடையைத் தக்க வைக்க, இன்னும் அதிகரிக்க, எதிர்க் கட்சிகள் எப்போதும் அம்பேத்கர் பாட்டுப் பாடும், அம்பேத்கர் நாடகம் ஆடும்.

 

அம்பேத்கரின் பெயரை வைத்துக் குயுக்தியாக அரசியல் செய்யும் காங்கிரஸையும் மற்ற எதிர்க் கட்சிகளையும் அமித் ஷா சூசகமாக சுருக்கென்று அம்பலப் படுத்தினால் அவைகளுக்கு ஆத்திரம் வருமா வராதா? இதுதானே விஷயம்?

சிலர் கேட்கலாம். “மல்லிகார்ஜுன கார்கே ஒரு தலித்.  காங்கிரஸ் கட்சி அவரைக் கட்சியின் தலைவராகவே இப்போது அமர்த்தி இருக்கிறது. ஆகையால் இன்றைய காங்கிரஸ் கட்சி உண்மையான அம்பேத்கர் விசுவாசி, அம்பேத்கரைப் போற்றும் கட்சி, என்பதற்கு வேறு என்ன சாட்சி வேண்டும்?” இதற்கான விடையை ஒரு காட்சி சொல்லும். 

ஒரு பொம்மலாட்டக்காரன் தனது பொம்மையை ஆட்டுவிப்பான். தாம் தூமென்று பொம்மை ஆடினாலும், அது பொம்மைதானே? பொம்மலாட்டக்காரன் அசைத்தபடிதானே பொம்மை ஆடும், அவனது வருவாய்க்காக அல்லவா பொம்மை ஆடும்? இதில் பொம்மைக்கு என்ன மதிப்பு, என்ன கீர்த்தி?

 

* * * * *

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

 

 

'நான் கிறிஸ்தவன்' என்று உதயநிதி பிரகடனம். அவர் ஏன் அரசியலில் அரைகுறை?

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

தமிழக துணை முதல்வர் உதயநிதி ஸ்டாலின் அரசியலில் ஒரு அரைகுறை. தனது பித்துக்குளித்தனத்தை அவரே அடிக்கடி அவரது பேச்சின் மூலம் வெளிப்படுத்துவது வழக்கம். இப்போது அந்த உண்மையை அவர் மீண்டும் நிரூபிக்கிறார்.

 

சமீபத்தில் கோவையில் இரண்டு கிறிஸ்துவ அமைப்புகள் நடத்திய கிறிஸ்து பிறப்பு விழாவில், கிறிஸ்தவ மக்கள் மத்தியில் உதயநிதி ஸ்டாலின் பேசினார். அதில் முக்கிய பகுதிகள் இவை:

 

திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் சார்பாகவும், முதல் அமைச்சர் மு. க. ஸ்டாலின் சார்பாகவும் உங்கள் அனைவருக்கும் என் இனிமையான கிறிஸ்துமஸ் வாழ்த்துக்கள்.

 

இங்க ஆயிரக்கணக்கானவங்க கூடி இருக்கீங்க. கிறிஸ்துமஸ் மகிழ்ச்சில இருக்கீங்க.  ஒட்டுமொத்த உலகையே மகிழ்ச்சியாக்கக் கூடிய விழா, நம்முடைய கிறிஸ்துமஸ் விழா மட்டும்தான் (பலத்த ஆரவாரம்). கிறிஸ்துமஸ் விழான்னா எனக்கு கூடுதல் மகிழ்ச்சி (ஆரவாரம்).

 

நான் படிச்சது டான் பாஸ்கோ ஸ்கூல்ல. மேல் படிப்பு படிச்சது, லயோலா காலேஜ்ல. சென்ற ஆண்டு ஒரு கிறிஸ்துமஸ் விழால கலந்துகொண்டு, ‘நானும் ஒரு கிறிஸ்டியன்தான்’ அப்படின்னு பெருமையா சொன்னேன். (பலத்த ஆரவாரம்). உடனே பல சங்கிகளுக்கு பயங்கர வயித்தெரிச்சலா இருந்தது (பலத்த ஆரவாரம்).

 

நான் இன்னிக்கு மீண்டும் உங்க முன்னாடி சொல்றேன். இதை சொல்றதுக்கு நான் ரொம்ப பெருமைப் படறேன்.  நான் ஒரு கிறிஸ்டியன்தான் (பலத்த ஆரவாரம்).

 

(சற்றுப் பொறுத்து) நீங்க என்னை கிறிஸ்டியன்னு நினைச்சா நான் கிறிஸ்டியன். நீங்க என்னை முஸ்லிம்னு நினைச்சா நான் முஸ்லிம். நீங்க என்னை ஹிந்துன்னு நினைச்சாலும் நான் ஹிந்துதான்.  ஏன்னா நான் எல்லாருக்குமே பொதுவானவன். எப்போதுமே அப்படித்தான் இருப்போம் (இந்த வார்த்தைகளுக்கு ஆரவாரம் இல்லை).

 

[உதயநிதி பேச்சை இணையத்தில் இந்த லிங்கில் பார்க்கலாம்: https://www.youtube.com/shorts/EmAFwiPQVjc ]

 

 உதயநிதி தன்னை ஒரு கிறிஸ்துவராக நினைப்பதில், அவர் அந்த மதத்தவராக இருப்பதில், அப்படி அவர் அறிவிப்பதில் தவறில்லை. அவர் ஒரு அரைகுறை, ஒரு பித்துக்குளி என்பது அவர் அதுபற்றி எங்கு பேசினார், எப்படிப் பேசினார், ஏன் பேசினார் என்ற சமாச்சாரத்தில் இருக்கிறது.

 

நீங்கள் ஒரு ஹிந்துவாக அல்லது முஸ்லிமாக இருந்து, உங்கள் மதச் சார்பை நன்கு உணர்ந்த உங்கள் மதத்தவர் மத்தியில் நீங்கள் இருக்கும்போது – அதுவும் உங்கள் மதத் திருவிழாவிற்காக நீங்கள் அனைவரும் கூடி இருக்கும்போது – “நான்  ஒரு ஹிந்து” என்றோ அல்லது “நான் ஒரு முஸ்லிம்” என்றோ சொல்லிக் கொள்வீர்களா? மாட்டீர்கள். அதற்கு அவசியம் இல்லை.

 

இருந்தாலும் உதயநிதி, கிறிஸ்து பிறப்பு விழாவுக்குச் சென்று, கிறிஸ்தவர்கள் மத்தியில் நின்று கொண்டு, “நான் ஒரு கிறிஸ்தவன் என்று போன வருடம் பெருமையாகச் சொன்னேன். இப்போது உங்கள் முன்பாகவும் நான் கிறிஸ்தவன் என்று பெருமையுடன் சொல்வேன்” என்று ஏன் பேசினார்? யாருக்காக அப்படிப் பேசினார்?

 

உதயநிதி தன்னை ஒரு ஹிந்து என்றே சொல்லி இருந்தாலும், சிறுபான்மை மக்களின் ஓட்டிற்காக அந்த மக்களை அவர் எப்போதும் தாஜா செய்ய விரும்புகிறவர், ஹிந்துக்களை உதாசீனம் செய்வதும் இளக்காரம் செய்வதும் சிறுபான்மையினரைத் தாஜா செய்வதற்கான வழி என்று உதயநிதி நினைப்பவர், என்று சிறுபான்மை மதத் தலைவர்களுக்குத் தெரியும்.   ஆகையால் உதயநிதி பேசியது, குறிப்பாக அந்த மக்களுக்காக அல்ல  – அவர்கள் முன் பேசியதில் அவர் அற்ப திருப்தி அடைந்தாலும்.

 

உதயநிதி அப்படிப் பேசியது பாஜக தலைவர்கள் தனது பேச்சைக் கேட்க வேண்டும், கேட்டு எரிச்சல் படவேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பிலும் நப்பாசையிலும் தான். ஆனால் நடந்தது என்னவென்றால், உண்மையில் உதயநிதி ஹிந்துக்கள் மத்தியில் இன்னும் சிறுமைப்பட்டு நிற்கிறார்.

 

பாஜக தலைவர்கள் மட்டுமல்ல. எந்த சாதாரண ஹிந்து மனிதரும் கூட, மற்ற ஒருவர் இன்னொரு மதத்தவராக இருப்பதால், மற்றவர் தன்னை இன்னொரு மதத்தவர் என்று சொல்லிக் கொள்வதால், வருத்தமோ வயிற்றெரிச்சலோ அடைவதில்லை.

 

உதயநிதி கிறிஸ்தவர் என்றால், அதை அவர் வருடா வருடம் அறிவிப்பதால், எந்த ஹிந்துவும் கவலைப்பட, வருத்தம் கொள்ள அவசியம் இல்லை. ஆனால் ஒரு அரசியல் தலைவராக, அதுவும் ஒரு மந்திரியாக, உதயநிதி – அவர் ஹிந்துவோ, இன்னொரு மதத்தவரோ அல்லது நாஸ்திகரோ – ஹிந்துக்களை இழிப்பதும் பழிப்பதும் உதாசீனம் செய்வதுமாக இருந்தால், அதை பாஜக தலைவர்கள் நிச்சயம் ரசிக்க மாட்டார்கள், கண்டனம் செய்வார்கள். 

 

உதயநிதியின் தாயார் துர்கா ஸ்டாலின் ஹிந்துவாக இருக்கிறார், பல ஹிந்து கோவில்களுக்குச் செல்கிறார். அது அவரது நம்பிக்கை. அதை அனைவரும் மதிக்க வேண்டும். மு. க. ஸ்டாலின் மற்றும் உதயநிதியின் போக்குகளை மனதில் வைத்து நாம் துர்கா ஸ்டாலினின் மத நம்பிக்கையை, அவர் கோவில்களுக்குச் செல்வதை, விமரிசிப்பது தவறு.  இது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்.

 

வெறும் ஆழ்ந்த மத நம்பிக்கையினால் மட்டும் உதயநிதி கிறிஸ்தவராக இருக்கிறார் என்றால், அதைப் பற்றி அவர் மேடை ஏறி தம்பட்டம் அடிக்க வேண்டியதில்லை. அவர் பாட்டுக்கு அமைதியாக ஒரு கிறிஸ்தவராக இருக்கலாம்.  கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களுக்கும் சென்று வரலாம். 

 

பாரதத்தில் தொன்றுதொட்டுப் பெருவாரியாக இருக்கும் ஹிந்துக்களின் நலன்களும் மத உணர்வுகளும் புறக்கணிக்கப் படக் கூடாது என்று செயல்படும் பாஜக-வை, அரசியல் ரீதியாக திராவிட மாடலில் எப்படி எதிர்ப்பது என்று புரியாமல் தவிக்கிறார் உதயநிதி. ஆகையால், தான் ஒரு கிறிஸ்தவர் என்று சொல்வதில் பெருமைப் படுகிறேன் என்று அவர்  சிறுபிள்ளைத் தனமாக பிரகடனம் செய்து வருகிறார்.

 

தன்னுடைய தாய் மனதை நினைத்தாவது உதயநிதி அடக்கி வாசிக்கலாமே? ஒரு பித்துக்குளிக்கு சில விஷயங்கள் புரியாது.

 

கோவைக் கூட்டத்தில், தன்னை ஒரு கிறிஸ்தவர் என்று பெருமையாக அறிவிப்பதாக உதயநிதி இரண்டு முறை அழுத்தமாகச் சொன்னார். அவருக்கு ஏகப்பட்ட ஆரவாரம் கிடைத்தது. உடனே, ‘நம் பேச்சைக் கேட்டு கூட்டம் இப்படி ஆர்ப்பரிக்கிறதே! ஒரு துணை முதல்வராக, நாம் ஏதோ ஓவராகப் பேசி இருக்க வேண்டும்!’ என்று உதயநிதி நினைத்தாரோ என்னமோ! சில வினாடிகளில் சுதாரித்து, “நீங்க என்னை கிறிஸ்டியன்னு நினைச்சா நான் கிறிஸ்டியன். முஸ்லிம்னு நினைச்சா நான் முஸ்லிம். ஹிந்துன்னு நினைச்சாலும் நான் ஹிந்து. நான் எல்லாருக்கும் பொதுவானவன்” என்று ஏதோ பேசிச் சமாளித்தார்.  

 

ஒரு கூட்டத்தின் நடுவே ஒருவன் நின்று வாழைப் பழம் சாப்பிட்டபடி,  “நான் வாழைப்பழ ரசிகன்.  நான் இந்தப் பழத்தைப் ருசிச்சு சாப்பிடுவேன். போன வருஷமும் ஒரு கூட்டத்துக்கு முன்னாடி அப்படித்தான் சாப்பிட்டேன். வாழைப் பழம் எனக்குப் பிடிக்கும்னு எப்பவும் பெருமையோட சொல்வேன்.  ஆனா ஒண்ணு. நான் சாப்பிடறது வாழைப் பழம்னு நீங்க நினைச்சா அது வாழைப் பழம்! கொய்யாப் பழம்னு நீங்க நினைச்சா அது கொய்யாப் பழம்! மாம்பழம்னு நீங்க நினைச்சாலும் அது மாம்பழம்!” என்று பேசினால்  என்ன அர்த்தம்? உதயநிதி என்று அர்த்தமோ?

 

* * * * *

 Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

ஈ.வெ.ரா சிலை, ஹெச். ராஜா மீது கோர்ட் தீர்ப்பு, புரியாத சில விஷயங்கள்!

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

ஹெச். ராஜா, தமிழகத்தில் பாரதிய ஜனதா கட்சியின் ஒரு சீனியர் தலைவர். ஹிந்து மதத்தின் மீது பற்றுள்ள தமிழர்களிடையே அவருக்கு விசேஷ மரியாதை உண்டு.

சென்னையிலுள்ள ஒரு சிறப்பு நீதிமன்றம் ஹெச். ராஜாவைக் குற்றவாளி என்று தீர்ப்பளித்து அவருக்கு ஆறு மாதம் சிறைத் தண்டனை வழங்கி இருக்கிறது - அது ஈ. வெ. ரா சிலைகள் சம்பந்தமாக ஹெச். ராஜா ட்விட்டர் சமூக வலைத்தளத்தில் போட்ட ஒரு பதிவுக்காக. அவர் அப்பீல் செய்ய முப்பது நாட்கள் அவகாசம் கொடுத்து அதுவரை தண்டனையை நிறுத்தி வைத்திருக்கிறது நீதிமன்றம்.

 

அதே சிறப்பு நீதிமன்றம், திமுக-வின் கனிமொழியின் பெயர் சம்பந்தப் பட்ட வேறு ஒரு வழக்கிலும் ஹெச். ராஜா குற்றவாளி என்று தீர்ப்பு சொல்லி இருக்கிறது. இந்த இன்னொரு வழக்கு முக்கியத்துவம் குறைந்தது என்பதால் அதுபற்றி நான் இப்போது பேச வரவில்லை.

 

ஈ. வெ. ரா சிலைகள் பற்றி ஹெச். ராஜா ட்விட்டரில் தெரிவித்த கருத்தை நீதிமன்றமே தீர்ப்பில் எடுத்துச் சொல்லி இருக்கிறது. அது கீழே:

 

“லெனின் யார்? அவருக்கும் இந்தியாவிற்கும் என்ன தொடர்பு? கம்யூனிசத்திற்கும் இந்தியாவிற்கும் என்ன தொடர்பு? லெனின் சிலை உடைக்கப் பட்டது திரிபுராவில். இன்று திரிபுராவில் லெனின் சிலை, நாளை தமிழகத்தில் சாதி வெறியர் ஈ. வெ. ரா.”

 

 

இந்தப் பதிவினால், இ. பி. கோ சட்டத்தின் இரண்டு பிரிவுகளின் கீழ் ஹெச். ராஜா குற்றவாளி என்கிறது தீர்ப்பு.  நீட்டி முழக்காமல், அந்த இரண்டு பிரிவுகள் என்ன சொல்கின்றன?

 

பிரிவு 153: ஒருவர் சட்டத்திற்கு மாறாக ஒன்றைச் செய்தவாறு, வேண்டும் என்றே மற்ற மனிதரைக் கலகம் செய்யத் தூண்டினால், அதனால் கலகம் ஏற்பட்டால், அவ்வாறு தூண்டுபவருக்கு ஓராண்டு வரை சிறைத் தண்டனை வழங்கலாம்; கலகம் ஏற்படாமல்  போனால், அவருக்கு ஆறு மதம் வரை சிறைத் தண்டனை வழங்கலாம். அபராதமும் விதிக்கலாம்.

 

பிரிவு 504: ஒருவர் வேண்டும் என்றே மற்ற மனிதரை அவமதித்து ஆத்திரமூட்டுவதால் அந்த மற்றவர் பொது அமைதியைக் குலைக்கலாம் என்றால், .......... அப்படி அவமதித்து ஆத்திரமூட்டும் ஒருவருக்கு இரண்டு ஆண்டுகள் வரை சிறைத் தண்டனை வழங்கலாம். அபராதமும் விதிக்கலாம்.

 

இதன்படி, ஹெச். ராஜா குற்றவாளி என்பதற்கு நீதிமன்றம் சில முக்கிய காரணங்களைச் சொல்கிறது. அவை எனக்குச் சரியாகப் புரியவில்லை. எது எது எனக்குப் புரியவில்லை, ஏன் புரியவில்லை, என்று சொல்கிறேன்.

முதலாவதாகத் தீர்ப்பில் சொல்லப் படுவது இது:

 

“தந்தை பெரியாரின் சித்தாந்தம் இந்த நாட்டிற்கும் இதன் மக்களுக்கும் பலப்பல நல்லவற்றைச் செய்திருக்கிறது என்பதைச் சொல்லத் தேவை இல்லை. இருந்தாலும் அவரது சித்தாந்தத்தின் ஒரு பகுதி சமூகத்தின் ஒரு பிரிவினரால் ஏற்றுக் கொள்ளமுடியாதவாறு இருக்கலாம். அது இயற்கை. ஆனால் ஒரு சித்தாந்தம் எப்பொழுதும் மற்றொரு சித்தாந்தத்தால் மட்டும்தான் எதிர்க்கப் படவேண்டும் – பலத்தினால், தூண்டுதலால், உசுப்பிவிடுதலால் அல்ல.”

 

 

பெரியாரின் சித்தாந்தம் “இந்த நாட்டிற்கும் இதன் மக்களுக்கும் பலப்பல நல்லவற்றைச்” செய்திருக்கிறதா? தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

1944-ம் வருஷம் நடந்த சேலம் மாநாட்டில், மகாத்மா காந்தி நாட்டிற்கு சுதந்திரம் கேட்டதைக் கண்டித்து, சென்னை ராஜதானியை மட்டுமாவது இங்கிலாந்து அரசு லண்டனிலிருந்து ஆளவேண்டும் என்று கேட்டாரே ஈ. வெ. ரா, அதுவும் அவர் நாட்டுக்குச் செய்த நல்லதா? தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

1971-ம் வருடம், ஈ. வெ. ரா சேலத்தில் ராமர் சீதை படங்களை ஊர்வலமாக  எடுத்துச் சென்றபோது, அந்த சுவாமி படங்களை அவர் சீடர்கள் செருப்பால் அடித்தார்களே, அதை அவர் கண்டிக்கவும் இல்லையே, அதுகூட அவர் நாட்டுக்கும் மக்களுக்கும் செய்த நல்லதா? தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

ஈ. வெ. ரா ஒரு நாத்திகராக இருந்தார். அதில் ஒரு தவறும் இல்லை. ஹிந்து மதம் நாத்திகர்களை தண்டிக்கச் சொல்லவில்லை, அவர்களை வெறுப்பதில்லை, திட்டுவதும் இல்லை. இது மேலான கண்ணோட்டம், உயர்ந்த பண்பு. ஆனால் ஈ. வெ. ரா, கடவுள் நம்பிக்கை கொண்டவர்கள் மீது அநாகரிகமாக வசவுகள் பொழிந்தார்.   

 

“கடவுளைக் கற்பித்தவன் முட்டாள். கடவுளைப் பரப்பியவன் அயோக்கியன். கடவுளை வணங்குகிறவன் காட்டுமிராண்டி” என்பது ஈ. வெ. ரா-வின் பிரசித்தி பெற்ற வசவு வார்த்தைகள்.  அவரது சிலைகளைத் தமிழ்நாட்டில் பல இடங்களில் நிறுவி – ஹிந்துக் கோவில்கள் முன்பாகவும் நிறுவி -  அந்த வசவு வார்த்தைகளைச் சிலைகளின் பீடத்தில் பொறித்து வைத்து அழகு பார்த்தது தி. மு.க. அப்படி நிறுவப்பட்ட ஒரு சிலையை ஈ.வெ.ரா-வே மெச்சினார்.

 

நம் நாட்டில் மிகப் பெருவாரியான மக்கள் கடவுளை நம்புகிறார்கள், கடவுளிடம் பிரார்த்திக்கிறார்கள். அவர்களை ஒட்டுமொத்தமாக “முட்டாள், அயோக்கியன், காட்டுமிராண்டி” என்று ஈ.வெ.ரா திட்டி வர்ணித்தது, அவர் நாட்டுக்கும் மக்களுக்கும் செய்த நல்லதா? தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

ஈ. வெ. ரா-வின் சித்தாந்தம் “இன்னொரு சித்தாந்தத்தால் மட்டும்தான் எதிர்க்கப்பட வேண்டும்”  என்றும்  தீர்ப்பு சொல்கிறது. என்ன அர்த்தம்?

 

ஈ. வெ. ரா-வின் கடவுள்-நம்பிக்கை துவேஷப் போக்கை எதிர்க்க நினைப்பவர்கள், அந்த மனிதருக்குப் போட்டியாக ராமர் கிருஷ்ணர் சிலைகளை ஊரெங்கும் வைத்து, அவற்றின் பீடத்தில் “கடவுளைக் கற்பித்தவன் புத்திசாலி. கடவுளைப் பரப்பியவன் ஒழுக்கசீலன், கடவுளை வணங்குகிறவன் நவநாகரிக மனிதன்”  என்ற மாற்று வாசகங்களைப் பொறித்து வைக்க வேண்டுமா? ஈ.வெ.ரா அவமதித்துக் காயப்படுத்திய ஹிந்துக்களின் மனங்கள் இப்படிச் செய்தால் சாந்தி அடையுமா?

 

அல்லது, அதிகமானோர் அலகு குத்தி, காவடி எடுத்து, பஜனை பாடி, அதுபோன்ற வழியில்தான் ஈ. வெ. ரா-வுக்கு எதிரான சித்தாந்தத்தை முன்வைத்து அவர் சிலைகளுக்கு எதிர்ப்புக் காட்ட முடியுமா? தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

நாட்டுக்கு சுதந்திரம் வருவதை எதிர்த்த ஒருவர், மதநம்பிக்கை உள்ள ஹிந்துக்கள் போற்றி வணங்கும் ராமரை  இழிவு செய்த ஒருவர், “இந்த நாட்டுக்கும் இதன் மக்களுக்கும் கெடுதல் நினைத்தவர்” என்று ஆகாதா? மாறாக, “பலப்பல நல்லவற்றைச்” செய்யும் சித்தாந்தம் கொண்டவர் என்றா ஆகும்? தீர்ப்பில் ஈ. வெ. ரா-வைப் பெரிதாகப் பேசும் வாசகங்கள் புரியவில்லையே!

 

தீர்ப்பு மேலும் சொல்வது: "இந்த வழக்கு தேசிய முக்கியத்துவம், சமூக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த தலைவர்களுக்கு மானநஷ்டம் ஏற்படுத்துவதைப் பற்றியது. அவர்களைக் காட்டமாகத் தாக்கிப் பேசுவது எண்ணிப்பார்க்க முடியாத விளைவுகளை உண்டாக்கும். இதனால் பொதுமக்கள் பாதிக்கப் படுவார்கள்.” 

பல்லாயிர வருடங்களாக பாரதத்தில் கோடானுகோடி மக்களின் இதயங்களில் தழைக்கும் இறை நம்பிக்கையை மிக மோசமான வார்த்தைகளால் இழிவு செய்த ஈ. வெ. ரா, இந்த நாட்டில் தேசிய முக்கியத்துவம் பெற்ற தலைவரா?

 

பாரத சமூகத்தின் ஆணிவேரான கடவுள் நம்பிக்கையையும் வழிபாட்டையும்  எள்ளி நகையாடிய ஈ.வெ.ரா இந்த நாட்டில் சமூக முக்கியத்துவம் பெற்ற தலைவரா? தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

இன்னொன்று. மேலே சொன்ன சட்டப் பிரிவுகளை எடுத்துக் கொண்டால், ஹெச். ராஜாவின் வலைத்தளப் பதிவின் விளைவாக யாரிடையே பதட்டம் அல்லது கலகம் உருவாகலாம்? அதைப் பார்த்து யார் பொது அமைதியைக் குலைக்கலாம்?

 

 இறை நம்பிக்கையை இழிவு செய்த ஈ. வெ. ரா- வினால், அவரது வசவு வார்த்தைகளைத் தாங்கிய அவரது சிலைகளால், நாட்டு மக்கள் மனதால் காயப்பட்டு பதட்டம் கொள்ள மாட்டார்களா, கலகம் செய்ய மாட்டார்களா? பொது அமைதியைக் குலைக்க மாட்டார்களா? அந்தச் சிலைகளே இ. பி. கோ-வுக்கு எதிரானவையா இல்லையா?

 

பல்லாயிரம் வருடங்கள் ஆழ்ந்த இறை நம்பிக்கை தொடரும் நம் நாட்டில் அப்பாவிப் பொதுமக்கள் அவ்வாறு பதட்டம் கொள்ள மாட்டார்கள், கலகம் செய்ய மாட்டார்கள், பொது அமைதியைக் குலைக்க மாட்டார்கள், அப்படி நடக்கவும் இலை, என்னும் போது 145 வருடங்கள் முன்பு பிறந்த ஈ.வெ.ரா-வின் சிலைகளை அப்புறப் படுத்த வேண்டும் என்று ஒருவர் சொன்னால் பதட்டம், கலகம், பொது அமைதிக்கு பங்கம் எல்லாம் வந்துவிடுமா? திருமால், சிவன், லக்ஷ்மி, பார்வதி, பிள்ளையார், முருகன் போன்ற கடவுள்களை விட, பாரத மக்களைத் தனது நாத்திகத்தால், இறை துவேஷத்தால், ஆகர்ஷித்த பெருமானா ஈ.வெ.ரா?  தீர்ப்பு புரியவில்லையே!

 

புரிந்தவர்கள் தீர்ப்பை விளக்கினால் பணிந்து புரிந்து கொள்கிறேன்.   

 

எல்லார்க்கும் புரிந்தால் சரி!

* * * * *

 Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai