'அதானியைக் கைது செய்' என்கிறார் ராகுல் காந்தி. ராகுலிடம் சில கேள்விகள்

  

-- ஆர். வி. ஆர்

 

       கவுதம் அதானி  ஒரு  முன்னணி இந்தியத் தொழிலதிபர். அவர் கைது செய்யப்பட வேண்டும் என்று தொடர்ந்து சொல்லி வருகிறார் காங்கிரஸ் தலைவர் ராகுல் காந்தி. பின்னணி விவரங்கள் இவை.

 

அதானி குழுமத்தின் சில கம்பெனிகள், இந்தியாவில் சூரிய ஒளி மின்சக்தியை உற்பத்தி செய்கின்றன.  அந்த மின்சக்தியை உள்நாட்டில் சில மாநில  மின்விநியோக  நிறுவனங்கள் ஒரு மத்திய அரசு நிறுவனம் வழியாகக் கொள்முதல் செய்தன. இந்த மின்சக்திக் கொள்முதல் தொடர்பானது தான், மற்ற விஷயங்கள்.  இது சம்பந்தமாக அமெரிக்காவில் உள்ள ஒரு நீதிமன்றத்தில் ஒரு  கிரிமினல் வழக்கை அமெரிக்க மத்திய அரசு தாக்கல் செய்திருக்கிறது. 

 

இந்தியாவில்  சில மாநில மின்விநியோக  நிறுவனங்கள் அவ்வாறு சூரிய ஒளி மின்சக்தியைக் கொள்முதல் செய்வதற்காக ஒப்பந்தகளில் கையெழுத்து இடவேண்டும். அது நடந்தேற, சில இந்திய அரசியல் கட்சிகளுக்கும், அவற்றின் தலைவர்களுக்கும், அரசு அதிகாரிகளுக்கும் 2,000 கோடி ரூபாய் லஞ்சம் கொடுப்பது பற்றி அதானியும் இன்னும் ஏழு நபர்களும் தங்களுக்குள் கூடிப் பேசினர், சதி செய்தனர், அந்த மின்சக்தியைக் கொள்முதல் செய்த மாநிலங்கள் அல்லது யூனியன் பிரதேசம் தமிழ்நாடு, ஆந்திர பிரதேஷ், ஒரிஸ்ஸா, சத்தீஸ்கர் மற்றும் ஜம்மு காஷ்மீர், சம்பவம் நடந்தது 2020–2024 வருடங்களில், என்பது அந்த அமெரிக்க நீதிமன்றத்தில் பதிவான ஒரு குற்றச்சாட்டு.

 

சரி, இந்த விஷயத்தில் ஏன் ஒரு அமெரிக்க நீதிமன்றம் வருகிறது? ஏனென்றால், சம்பந்தப்பட்ட சூரிய ஒளி மின்சக்தி தயாரிக்கும் அதானி  கம்பெனிகளில் ஒன்று அமெரிக்க மக்களிடமும் நிதி திரட்டியது, அதன் பங்குகள் அமெரிக்க பங்குச் சந்தையிலும் பட்டியலானவை, என்பதால் அமெரிக்க நீதிமன்றத்தில் இந்த வழக்கு தொடரப்பட்டு இருக்கிறது. வழக்கு இன்னும் நடக்க ஆரம்பிக்கவில்லை.

 

வழக்கை வக்கீல்களும் நீதிமன்றங்களும் பார்த்துக் கொள்ளட்டும். நாம் பார்க்க வேண்டியது இன்னொரு விஷயம். வேறென்ன?  ராகுல் காந்தியின் கோளாறுப் பேச்சுதான்.

 

அமெரிக்க நீதிமன்றத்தில் அதானி மீதான வழக்கு நடக்கத் தொடங்கும் முன்பாகவே, சத்திய மூர்த்தியான ராகுல் காந்தி உடனே இப்போதே அதானி கைது செய்யப்பட வேண்டும்  என்று தொடர்ந்து கேட்கிறார். இதன் நியாயம் என்ன, இதற்கு என்ன அர்த்தம்?

 

லோக் சபாவில் எதிர்க் கட்சித் தலைவராக இருப்பவர் ராகுல் காந்தி. நாட்டின் அரசுத் துறைகளில் லஞ்சம் களையப் படவேண்டும் என்ற மக்கள்-நலம் சார்ந்த எண்ணத்திலா அதானியின் கைதை ராகுல் காந்தி கோருகிறார்? ஊஹூம், கிடையாது.

 

இந்தியாவில் காற்றுப் புகாத இடங்களிலும் லஞ்சம் புகும் என்பது பலரது அனுபவம். புது ரேஷன் கார்டு வாங்கும்போது, புது வாகனத்தைப் பதிவு செய்யும் போது,  மின் இணைப்புக்கு விண்ணப்பிக்கும் போது, பத்திரம் பதிவு செய்யும் போது, போக்குவரத்துப் போலீஸை எதிர்கொள்ளும் போது, சாதாரண மக்களின் அனுபவங்கள் பொதுவெளியில் சொல்ல முடியாதவை. இவை அநேகமாக மாநில அரசுகள் சம்பந்தப் பட்டவை.

 

நமது நாட்டில் ஒரு நேரத்தில் நூறு நபர்கள் ஏதோ ஒரு அரசு ஊழியருக்கு அவர் கடமையைச் செய்ய லஞ்சம் தருகிறார்கள் என்றால், அதில் தொண்ணூறு நபர்களாவது அப்பாவிப் பொது மக்களாக இருப்பார்கள். அதிக பட்சமாக பத்து நபர்கள் வியாபார நிமித்தமாக அரசுடன் தொடர்பு கொள்பவர்களாக இருப்பார்கள்.

 

பொதுவாக மேலே குறிப்பிட்ட விஷயங்களில் – ரேஷன் கார்டு அலுவலகம், வாகனப் பதிவு அலுவலகம்,  மின்துறை அலுவலகம், பத்திரப் பதிவு அலுவலகம், போக்குவரத்துப் போலீஸ் துறை போன்றவற்றில் – அநேக ஊர்களில் எழும் லஞ்ச ஊழல் புகார்கள் பற்றி, அவற்றின் உண்மைத் தன்மை சாத்தியம் பற்றி, எதுவுமே தெரியாத பாப்பாவா ராகுல் காந்தி? இல்லை, இவை பற்றியும் அமெரிக்காவில் வழக்குப் பதிவானால்தான் சாருக்குத் தெரிய வருமா? ஐயா அப்போதுதான் இத்தகைய தினசரி லஞ்ச ஊழல் கேடுகள் பற்றிப் பேசுவாரா?

 

இன்னொரு பக்கம் – இது இன்னும் முக்கியம்.  லஞ்சம் கொடுப்பவர் யாராக இருந்தாலும், லஞ்சம் ஏன் கொடுக்கப்படுகிறது, ஏன் வாங்கப்படுகிறது?

 

அரசு ஊழியர் லஞ்சம் கேட்கிறார், கொடுக்காவிட்டால் நமது காரியம் நடக்காது, வேறு வழியில்லை, என்ற நிர்பந்தத்தால் ஒரு குடிமகன் மனமில்லாமல் லஞ்சம் கொடுப்பாரா; அல்லது, அடம் பிடித்து அழிச்சாட்டியம் செய்து, லஞ்சத்தைக் கையில் திணிக்காமல் ஒரு குடிமகன் போகமாட்டான் என்ற சூழ்நிலையில் ஒரு அரசு ஊழியர் மனமில்லாமல் லஞ்சம் வாங்குவாரா?  இதில் எது உண்மை என்பது ராகுல் காந்திக்கும் தெரியும்.  

 

ஒரு அரசுப் பணியாளர் லஞ்சம்  வாங்குகிறார் என்றால், முதலில் பாதிக்கப் படுவது யார்? பொதுமக்களும் அரசு சேவைகளை வேண்டுவோரும் தானே? அப்படியென்றால், அரசுப் பணியாளர்கள் மீது லஞ்சப் புகார்கள் பெரிதாக வரும்போது, ஒரு அரசியல் தலைவர் என்ன செய்ய வேண்டும்? லஞ்சம் கொடுக்க நினைத்ததாக, கொடுத்ததாக, சொல்லப் படுகிற மனிதரைப்  பிடித்து உள்ளே தள்ளவேண்டும் என்று அந்த அரசியல் தலைவர் பேச வேண்டுமா? அல்லது லஞ்சம் கேட்டவர், அதை வாங்கியவர், யார் என்று கண்டுபிடித்து அவரது குற்றத்தை நீதிமன்றத்தில் நிரூபிக்கக் குரல் எழுப்ப வேண்டுமா?

 

இந்தியாவின் சில அரசியல் கட்சிகளுக்கு, அவற்றின் தலைவர்களுக்கு, அரசு அதிகாரிகளுக்கு 2,000 கோடி ரூபாய் லஞ்சம் தருவது பற்றி சிலர் பேசிக் கொண்டார்கள், சதி செய்தார்கள், என்று ஒரு வழக்கு வெளிநாட்டில் பதிவாகி இருக்கிறதே, அதில் உண்மைத்தன்மை இருந்தால் – அந்த அளவுப் பணம் உண்மையில் லஞ்சமாகத் தரப்பட்டிருந்தால் – ‘அதை வாங்கிய அரசியல் கட்சிகள், கட்சித் தலைவர்கள், அரசு அதிகாரிகள் யார் என்று கண்டறிய வேண்டும். அவர்கள் மீது நமது நீதிமன்றங்களில் வழக்குப் போட்டு அவர்கள் மீதான குற்றச்சாட்டை நிரூபிக்க வேண்டும்’ என்று ஏன் ராகுல் காந்தி பிரதானமாகப் பேசவில்லை? அதை விட்டுவிட்டு, அதானியைக் கைது செய் என்று மட்டும் பேசுகிறாரே, ஏன்?

 

ராகுல் காந்தி வைத்திருப்பது இந்திய மக்கள் மீதான அக்கறையா, அதானி மீதான கோபமா?

 

அதானிக்கு ராகுல் காந்தியிடமிருந்து நற்சான்றிதழ் கிடைக்கவில்லை என்று தெரிகிறது. பரவாயில்லை. அதானியிடமிருந்தும் ராகுல் காந்திக்கு ஏதோ கிடைக்கவில்லையா? ஒன்றும் புரியவில்லை!

 

ராகுல்! உங்களையும் அதானியையும் பத்தி, உங்களுக்குள்ள கணக்கைப் பத்தி, நீங்க  யோசிச்சது போதும். மக்களைப் பத்தியும் யோசிங்க ராகுல்!

 

* * * * * 

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

'அமரன்' திரைப்படம். பெரிய ஷொட்டு, சிறிய குட்டு

 

-- ஆர். வி. ஆர்

 

  சிவகார்த்திகேயன், சாய்  பல்லவி அற்புதமாக நடித்து வெளிவந்திருக்கும் ஒரு வெற்றித் திரைப்படம் ‘அமரன்’. பாராட்டுகள்.

     இந்தப் படம்  ஒரு  நிஜ ராணுவ வீரரின் பாராக்கிரமம், கடமை உணர்ச்சி, நாட்டுக்கான தியாகம், என்ற மேலான குணாதிசயங்களைப் பிரதிபலிக்கும் வகையில், சில சினிமா அம்சங்கள் சேர்த்து,  எடுக்கப் பட்டது. அந்த நிஜ மனிதர், இந்திய ராணுவத்தில் பணி புரிந்த மேஜர் முகுந்த் வரதராஜன் என்ற இளம் தமிழர். ஜம்மு காஷ்மீரின் ஸ்ரீநகர் அருகே தீவிரவாதிகளுக்கு எதிரான ராணுவ நடவடிக்கைகளில் தீரத்துடன் ஈடுபட்டவர். அந்தச் சண்டையின் போது தனது 31-வது வயதில் அவர் வீர மரணம் அடைந்தார்.  

 

மேஜர் முகுந்த் வரதராஜன் பிராமண வகுப்பில் பிறந்தவர். அவர் காதலித்துத் திருமணம் செய்து கொண்டவர் ஒரு கிறிஸ்தவப் பெண். அவர்கள் தங்களுக்குள் மகிழ்ச்சியாக இருந்தனர்.

படத்தின் கதாநாயகன், அவன் மனைவி, பற்றித் திரையில் காட்டப்படும் சில குறிப்புகள் தொடர்பாக, படத்தைப் பார்த்தவர்கள் பலர்  ஆதங்கத்துடன் ஒன்றைச் சொல்கிறார்கள்.

 

‘திரை நாயகனான அமரன் ஒரு பிராமணர் என்று போகிற போக்கிலாவது அந்தப் படம் தொட்டுக் காட்டியிருக்க வேண்டும். அது இல்லாமல், அவர் பிராமணர் அல்லாதவர் என்று அழுத்தமாக உணர்த்தும் சில காட்சிகளும் உண்டு’ என்று படம் பார்த்த பலர் சுட்டிக் காட்டுகிறார்கள். 

 

கதாநாயகனின் நிஜ வாழ்வில், அவரது மனைவி ஒரு கிறிஸ்தவர் என்பதைத் திரைப்படம் உண்மையாக வெளிப்படுத்துகிறது. அது சரிதான், அது வரவேற்கத்தக்கது. ஆனால் கதாநாயகனின் ஒரு அடையாளத்தை – அவர் பிராமணர் என்பதை – திரைப்படம் வேண்டுமென்றே மறைத்தது சரியல்ல, நேர்மையல்ல. அதற்குக் காரணம் வியாபார நோக்கம் அல்ல.

திரைப் படத்தில் கதாநாயகனை, அல்லது ஒரு முக்கிய கதா பாத்திரத்தை, பிராமணர் என்று காண்பிக்கப் பட்டால் படம் ஓடாது என்று பொய்யான ஒரு வணிகக் காரணம் தமிழ்நாட்டில் எடுபடாது. எதிர்நீச்சல், அரங்கேற்றம், கௌரவம் ஆகிய வெற்றிப் படங்கள் இந்த உண்மையைச் சொல்லும்.

 

அமரனில் கதாநாயகன் ஒரு பிராமணர் என்று  ஓரமாகக் கூட சொல்லவில்லை என்றால், அதற்குச் சிலரது உள்நோக்கம் தான் காரணம். அது என்ன உள் நோக்கம்? சற்று விளக்கினால் தெளிவாகும்.

 

இந்தியாவில் ஒரு ஹிந்துவுக்கு, அவர் எந்த ஜாதியானாலும், தான் பிறந்த ஜாதியின் மீது தனியான ஒட்டுதல் உண்டு. பல நேரங்களில் அவர் தனது மதத்தின் மீதான பற்றைக் காட்டிலும் தனது ஜாதியின் மீது அதிக ஒட்டுதலும் பற்றும் வைத்திருப்பார். அதற்கு சமூகக் காரணங்கள் உண்டு. 

என்ன இருந்தாலும் தமது ஜாதியின் மீது ஒருவர் வைத்திருக்கும் இயற்கையான அபிமானம் அவருக்கு ஒரு emotional bond-ஐயும் தருகிறது. அந்த வகையில் அது நல்லது. சில தமிழக அரசியல் தலைவர்கள், அவர்களுக்கு ஆதரவாக இருக்கும் கலைஞர்கள், விஷயம் வேறு.

 

சில திராவிட அமைப்புகளும் திராவிடக் கட்சிகளும் தமிழ்நாட்டில் ஹிந்து மதத்தை இழித்தோ பழித்தோ பேசினாலும், பொதுவாக ஹிந்துக்கள் அதைப் பெரிதாகப் பொருட்படுத்துவதில்லை. ஆனால் அப்படிப் பேசுவோர் ஒரு குறிப்பிட்ட ஜாதியினரை ஏளனம் செய்து பேசினால் அவர்கள் பிழைப்பில் மண் விழும். உடம்பிலும் ஏதாவது விழும். வீட்டில் சமர்த்தாக சாத்வீகமாக வளரும் பிராமணர்களிடம் இருந்து யாருக்கும் இந்த அபாயம் இல்லை.

 

பிராமணர்களை ஏளனம் செய்து, உதாசீனம் செய்து, அதில் குரூர திருப்தி கொண்டு, பிழைக்கும் அரசியல் சக்திகள் தமிழ்நாட்டில் வேரூன்றி இருக்கின்றன. பிராமணர்கள் எல்லா அரசியல் உதாசீனத்தையும் நினைத்துப் பார்த்து, ஆனால் அதைத் தள்ளிவிட்டு, தங்கள் வழியில் முன்னேறுகிறார்கள். கையில் கல்லையும் தடியையும் எடுத்து அவர்களும் வீதிக்கு வந்து நியாயம் கேட்பவர்களாக இருந்தால், அமரன் கதாநாயகன் சந்தியாவந்தனம் செய்யும் காட்சி  திரையில் சில நொடிகளாவது வந்து போயிருக்கும்.

 

‘பிராமணர்கள் மீது இழிப்பு, பழிப்பு, ஏளனம்,  ஆகியவற்றையே காண்பிக்கும் நமக்கு, மேஜர் முகுந்த் வரதராஜனின் பிராமண ஜாதியை மட்டும் படத்தில் மறைக்கச் செய்வது எளிது, அதற்கு ஒரு சப்பைக் கட்டு கட்டிவிடலாம்’,  என்பது உள் நோக்கத்துடன் அமரனுக்குப் பின்னால் செயல்படுபவர்களின் எண்ணம்.

 

‘ஒரு இந்திய ராணுவ வீரனின் தீரத்தை நன்றாகக் காட்டும் ஒரு படத்தைப் பற்றி, இப்படி ஜாதிக் கோணத்தில் ஒருவர் பேசலாமா’ என்று படத்தின் பின்னால் இருக்கும் உள்  நோக்கம்  கொண்ட சிலர் எதிர்க் கேள்வி கேட்கலாம். சிலருக்கு அந்த உள் நோக்கம் சுயமாக இருக்கலாம். சிலருக்கு ‘கதாநாயகனின் பிராமணப் பின்புலத்தை திரைக்கதையில் மறைப்பது தான், அதிகார பீடத்தில் அமர்ந்திருப்பவர்களை மகிழ்விக்கும். அவர்களின் மகிழ்வால் படமும் பிழைக்கும்’ என்ற எண்ணம் மேலோங்கி இருக்கலாம். எதுவாக இருந்தாலும் இது பிராமணர்களுக்கு விளைவிக்கப் பட்ட ஒரு அநீதி.

 

ஏன் இது அநீதி? ஏனென்றால், ராணுவத்தில் சேர்ந்து, தீவிரவாதிகளை எதிர்த்துச் சண்டையிட்டு, 31 வயதில் நாட்டுக்காக வீர மரணம் அடைந்த ஒருவன் கொண்டாடப் படும்போது, பிரபல்யம் செய்யப் படும்போது, “அந்த மனிதன் எங்கள் ஜாதியைச் சார்ந்தவன்” என்ற ஒரு சாந்தமான நிறைவும் பெருமையும் அந்த ஜாதி மனிதர்களுக்கு – அவர்கள் எந்த ஜாதியாக இருந்தாலும் – கிடைக்கும்.  அதை அபகரிக்க நினைப்பதும், அந்த மனிதர்கள் தங்கள் ஜாதியுடன் கொண்ட emotional bond-ஐ அலட்சியம் செய்வதும், அந்த ஜாதி மக்களுக்கு செய்யப்படும் அவமரியாதை, அநீதி.

 

'புரியவில்லையே' என்று பாசாங்கு செய்பவர்களுக்கு ஒன்றிரண்டு உதாரணம் சொல்லலாம்.

 

காமராஜரை மையமாக வைத்துச் சினிமா எடுத்தால், அவர் இன்ன ஜாதியைச் சார்ந்தவர் என்பதை மறைத்து, அவர் எந்தக் குறிப்பிட்ட ஜாதியிலும் இல்லாதவர் என்று காண்பிப்பது தவறல்லவா? திராவிட சக்திகள், அதுவும் அரசியல் பின்புலம் கொண்ட திராவிட அமைப்புகள், அப்படி நிகழ்வதை நினைத்தும் பார்க்காதே, அனுமதிக்காதே?  

 

நமது ஜனாதிபதி திரவுபதி முர்முவின் அரசியல் பயணத்தை, அவரின் முன்னேற்றத்தை, ஒருவர் சினிமாவாக்க விரும்பினால், திரவுபதி முர்மு பழங்குடியைச் சார்ந்தவர் என்ற உண்மையை மறைப்பது தவறல்லவா – அதுவும் நடக்காதல்லவா?

 

பிராமணர்களைத் திராவிட அரசியல் சக்திகள், அவற்றுக்குத் துணை போகிறவர்கள், ஏளனம் செய்யலாம், கொச்சைப் படுத்தலாம், புறக்கணிக்கவும் செய்யலாம். ஆனால் பிராமணர்களின் அமைதியான முன்னேற்றத்தை யாரும் தடுக்க முடியாது.  இப்போது அந்த ஜாதியினரே மெலிதாக உறுமவும் ஆரம்பிக்கிறார்கள்.

 

* * * * *

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai

ஊழலை எதிர்க்கிறேன் என்னும் நடிகர் விஜய்யும் ஊழல் பேர்வழிதான்

  

-- ஆர். வி. ஆர்

 

        நடிகர் விஜய் தோற்றுவித்த அரசியல் கட்சி, தமிழக வெற்றிக் கழகம். சமீபத்தில் தனது கட்சியின் முதல் மாநில மாநாட்டில் பேசும்போது, “ஊழல் மலிந்த அரசியல் கலாசாரமும் நமது எதிரி..... கருத்தியல் பேசி கொள்கை நாடகம் போடும், கரப்ஷன் கபடதாரிகள் தான் இப்ப நம்ம கூடவே இருந்து நம்மளை ஆண்டுகிட்டு இருக்காங்க” என்று அவர் ஊழலைக் கண்டித்தார்.

 

ஊழலைப் பொதுவாகக் கண்டிப்பதோடு விஜய் நிற்கவில்லை. தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை அவர் குறிப்பிடும் ஊழல் அரசியல்வாதிகள் யார், அவர்கள் எந்தக் கட்சி, என்று அவர்களின் பெயரைச் சொல்லாமலே விஜய் அவர் சொல்ல வந்ததைத் தெளிவு படுத்தினார்.  

 

சரி, விஜய் இப்படிப் பேசியதால் அவர் நிஜமாகவே ஊழலுக்கு எதிரானவர், அவருடைய கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தால் அப்போது அரசு நிர்வாகத்தில் ஊழல் பெரிதும் கட்டுப் படுத்தப் படும், அந்த முனைப்பு அவரிடம் தீவிரமாக இருக்கும் என்று அர்த்தமாகுமா? இல்லை, அப்படி அர்த்தமாகாது.

 

விஜய் என்னதான் ஊழல் எதிர்ப்பு பேசினாலும், தமிழகத்தின் ஆட்சி அவர் கைக்கு வந்தால் அவரும் ஊழலுடன் கைகோர்ப்பார். ஊழல் பற்றி சிலதைப் புரிந்துகொண்டால் இது தெளிவாகும்.

 

          உங்களுக்குத் தெரிந்த ஊழலற்ற ஒரு அரசியல் தலைவரை, முதல் அமைச்சராக அல்லது நாட்டின் பிரதமராக இருந்த அல்லது இருக்கும் ஒரு அரசியல் தலைவரை, எண்ணிப் பாருங்கள். உதாரணத்திற்கு, காமராஜரை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அவர் ஒன்பதரை ஆண்டுகள் தமிழகத்தின் முதலமைச்சராக இருந்தவர்.

 

காமராஜர் பணத்திற்காக அல்லது மற்ற பொருளாதாரப் பலன்களுக்காக, அல்லது வேறு சுய லாபத்துக்காக, அரசுப் பதவியை துஷ்பிரயோகம் செய்ததில்லை. தனது சக அமைச்சர்களையும் அந்தக் காரியங்களைச் செய்ய அவர் அனுமதித்ததில்லை – அவர்களும் அப்படியானவர்கள் அல்ல என்பது வேறு விஷயம்.

 

     காமராஜரின் தூய்மையான நிர்வாகத்திற்குக் காரணம் அவரது நேர்மைச் சிந்தனை, ஒழுக்கம் மற்றும் தேசாபிமானம்.  இத்தகைய தனிப்பட்ட குணங்கள் ஒன்றோடொன்று தொடர்பு உடையவை.  இந்தக் குணங்கள்  உள்ளவர்கள்தான் ஊழல் செய்யாமல்,  ஊழலை அனுமதிக்காமல் இருக்க முடியும்.

 

லஞ்சம் வாங்குவது, சட்டத்திற்குப் புறம்பாக  சொத்து சேர்ப்பது, அரசு கஜானாவுக்கு நஷ்டம் ஏற்படுத்துவது, உறவினர்களையும் வேண்டப் பட்டவர்களையும் முறைகேடாக வியாபாரத்தில் கொழிக்க அனுமதிப்பது என்பதெல்லாம் நேர்மைக்கு விரோதானது, ஒழுக்கம் அனுமதிக்காதது, தேசாபிமானமும் பொறுத்துக் கொள்ளாதது.   அந்த வகையில் பிரதமர் மோடியும் கமராஜருக்கு இணையான நற்பெயர் கொண்டவர். 

 

முன்பு பிரதமராக இருந்த காங்கிரஸ் கட்சியின் மன்மோகன் சிங் தனது ஆட்சியில் ஊழலையும் முறைகேடுகளையும்  கண்டு கொள்ளாமல் இருந்தவர் என்ற பெயர் வாங்கியவர். காரணம், அவருக்கு அந்த அளவு ஒழுக்கமும் தேசாபிமானமும் குறைவு. அவரது பாராமுகத்தால் தேசத்திற்கு நஷ்டம் விளைவதைப் பற்றி அவர் கவலைப் படவில்லை. பெரும்பாலும் ஒரு சமர்த்துப் பொம்மையாக நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தால் போதும், நாற்காலியில் அமரும் வாய்ப்புதான் பெரிது, என்றிருந்தவர் அவர்.

 

இப்போது நடிகர் விஜய் விஷயத்திற்கு வாருங்கள்.  இதுவரை அவர் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்ததில்லை.  ஒரு எம். எல். ஏ.  அல்லது எம். பி-யாகவும் இருந்ததில்லை. இப்போதுதான் அரசியலில் நுழைந்திருக்கிறார்.  இருந்தாலும், அவர் ஆட்சிக்கு வந்தால் ஒரு ஊழல்வாதியாக, அல்லது ஊழலைப் பெரிதும் அனுமதிப்பவராக இருப்பார் (இரண்டிற்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை) என்று  நாம் சொல்லமுடியும்.  காரணம் அவரது சொல் செயலில் நேர்மை இல்லை. அவரிடம் ஒழுக்கமும் தேசாபிமானமும் இருப்பதற்கு ஒரு அறிகுறியும் இல்லை – அதற்கு மாறாகத்தான் அவர் தென்படுகிறார்.

 

விஜய் மாதிரி, சுயநலத்துடன் காரண காரியமாக ஆளும் கட்சியை ஊழல் குற்றச் சாட்டுடன் எதிர்க்கும் வேறு சில கட்சிகளும் தமிழகத்தில் உண்டு. ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கு அவர்களுக்கு அதுவும் ஒரு எளிய வழி என்று தோன்றுகிறது. அதுதான் விஷயம்.

ஆள் சரியில்லை என்றால் அவர் பேச்சுக்கு அர்த்தம் இருக்காது.  அப்படிப் புதிதாக வந்திருப்பவர்தானே விஜய்? ஊழலுக்கு எதிராக அவர் என்ன முழங்கினால் என்ன? எத்தனை முறை அவர் தோழா, தோழி, ப்ரோ என்ற ஏமாற்றுப் பிரியங்களுடன் கூட்டத்தினரை அழைத்துப் பேசினால் என்ன?

  

* * * * * 

Author: R. Veera Raghavan, Advocate, Chennai